Hispage :: Online Bibles :: Many translations in many languages

Handelingen 27

© Herziene Statenvertaling	© NBG	King James
¹ En toen besloten was dat wij naar Italië zouden varen, gaven zij Paulus en enkele andere gevangenen over aan een hoofdman over honderd, van wie de naam Julius was, van de keizerlijke afdeling.	¹ En toen het beslist was, dat wij naar Italie zouden afvaren, vertrouwde men Paulus en enige andere gevangenen toe aan een hoofdman, genaamd Julius, van de keizerlijke afdeling.	¹ And when it was determined that we should sail into Italy, they delivered Paul and certain other prisoners unto [one] named Julius, a centurion of Augustus' band.
² En omdat wij langs de kustplaatsen van Asia wilden varen, gingen wij aan boord van een Adramytteens schip en voeren weg. Aristarchus, een Macedoniër uit Thessalonica, was bij ons.	² En op een schip uit Adramyttium, dat naar de kustplaatsen van Asia zou varen, kozen wij zee, met Aristarchus, een Macedonier uit Tessalonica, bij ons.	² And entering into a ship of Adramyttium, we launched, meaning to sail by the coasts of Asia; [one] Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica, being with us.
³ En de volgende dag kwamen wij aan in Sidon. En Julius, die Paulus vriendelijk behandelde, stond hem toe naar de vrienden te gaan om door hen verzorgd te worden.	³ En de volgende dag gingen wij te Sidon aan land en Julius behandelde Paulus vriendelijk en vergunde hem naar zijn vrienden te gaan om zich te laten verzorgen.	³ And the next [day] we touched at Sidon. And Julius courteously entreated Paul, and gave [him] liberty to go unto his friends to refresh himself.
⁴ En nadat wij daarvandaan weggevaren waren, voeren wij onder Cyprus langs, omdat de wind tegen was.	⁴ En vandaar afgevaren, voeren wij onder Cyprus langs, omdat de winden tegen waren;	⁴ And when we had launched from thence, we sailed under Cyprus, because the winds were contrary.
⁵ En toen wij de zee waarlangs Cilicië en Pamfilië liggen, overgevaren waren, kwamen wij aan in Myra in Lycië.	⁵ Wij staken de volle zee bij Cilicie en Pamfylie over en kwamen te Myra in Lycie aan.	⁵ And when we had sailed over the sea of Cilicia and Pamphylia, we came to Myra, [a city] of Lycia.
⁶ En de hoofdman, die daar een schip gevonden had uit Alexandrië dat naar Italië voer, liet ons daarin overstappen.	⁶ En daar vond de hoofdman een schip uit Alexandrie, dat naar Italie voer, en hij liet ons daarop overgaan.	⁶ And there the centurion found a ship of Alexandria sailing into Italy; and he put us therein.
⁷ En omdat wij vele dagen maar langzaam vooruitkwamen en wij nauwelijks ter hoogte van Knidus gekomen waren, doordat de wind het ons niet toeliet, voeren wij onder Kreta langs, ter hoogte van Salmone.	⁷ En daar wij verscheidene dagen lang weinig vorderden en met moeite ter hoogte van Knidus konden komen, daar de wind ons niet gunstig was, voeren wij onder Kreta langs ter hoogte van Salmone;	⁷ And when we had sailed slowly many days, and scarce were come over against Cnidus, the wind not suffering us, we sailed under Crete, over against Salmone;
⁸ En nadat wij daar nauwelijks voorbijgezeild waren, kwamen wij in een plaats die Schone Havens genoemd wordt, waar de stad Lasea dicht bij lag.	⁸ En daar met moeite voorbijkomende, bereikten wij een plaats, Goede Rede geheten, waar de stad Lasea dichtbij lag.	⁸ And, hardly passing it, came unto a place which is called The fair havens; nigh whereunto was the city [of] Lasea.
⁹ En, omdat er veel tijd verlopen was en het varen nu gevaarlijk werd, omdat de vastentijd ook al voorbij was, waarschuwde Paulus hen	⁹ En toen door het vele tijdverlies de vaart reeds bedenkelijk werd, daar ook de vasten reeds achter de rug was waarschuwde Paulus hen	⁹ Now when much time was spent, and when sailing was now dangerous, because the fast was now already past, Paul admonished [them],
¹⁰ en zei tegen hen: Mannen, ik zie dat de vaart zal plaatsvinden met hinder en grote schade, niet alleen voor de lading en het schip, maar ook voor ons leven.	¹⁰ Met deze woorden: Mannen, ik zie, dat de vaart met ongerief en grote averij gepaard zal gaan, niet alleen wat lading en schip, maar ook wat ons leven aangaat.	¹⁰ And said unto them, Sirs, I perceive that this voyage will be with hurt and much damage, not only of the lading and ship, but also of our lives.
¹¹ Maar de hoofdman vertrouwde de stuurman en de kapitein meer dan wat door Paulus gezegd werd.	¹¹ Maar de hoofdman stelde meer vertrouwen in de stuurman en de schipper dan in de woorden van Paulus.	¹¹ Nevertheless the centurion believed the master and the owner of the ship, more than those things which were spoken by Paul.
¹² En omdat de haven ongeschikt was om te overwinteren, vonden de meesten het raadzaam ook vandaar weg te varen: misschien konden zij in Fenix komen om te overwinteren, een haven op Kreta, die zowel op het zuidwesten als op het noordwesten uitziet.	¹² En daar de haven niet geschikt was om te overwinteren, ried het merendeel aan, vandaar zee te kiezen om zo mogelijk Feniks, een haven op Kreta, beschermd liggende naar het zuidwesten en het noordwesten, te bereiken, ten einde daar te overwinteren.	¹² And because the haven was not commodious to winter in, the more part advised to depart thence also, if by any means they might attain to Phenice, [and there] to winter; [which is] an haven of Crete, and lieth toward the south west and north west.
¹³ En omdat de zuidenwind zacht waaide, dachten zij in hun voornemen geslaagd te zijn; en nadat zij het anker gelicht hadden, zeilden zij dicht langs Kreta.	¹³ En toen er een zachte zuidenwind opstak en zij meenden hun oogmerk te hebben bereikt, lichtten zij het anker en hielden zo dicht mogelijk langs de kust van Kreta.	¹³ And when the south wind blew softly, supposing that they had obtained [their] purpose, loosing [thence], they sailed close by Crete.
¹⁴ Maar niet lang daarna werd Kreta getroffen door een stormwind, die Euroklydon genoemd wordt.	¹⁴ Maar kort daarop sloeg vandaar een stormwind neer, de zogenaamde Eurakylon;	¹⁴ But not long after there arose against it a tempestuous wind, called Euroclydon.
¹⁵ En omdat het schip daardoor meegesleurd werd en de kop niet in de wind kon houden, gaven wij het op en dreven weg.	¹⁵ En toen het schip werd meegesleurd en de kop niet in de wind kon houden, moesten wij het opgeven en dreven weg.	¹⁵ And when the ship was caught, and could not bear up into the wind, we let [her] drive.
¹⁶ En toen wij onder een eilandje doorvoeren dat Klauda heette, konden wij nauwelijks de sloep meester worden.	¹⁶ Maar wij schoten in de luwte van een eilandje, Klauda geheten, waar wij nog moeite hadden de sloep meester te worden;	¹⁶ And running under a certain island which is called Clauda, we had much work to come by the boat:
¹⁷ Nadat ze die aan boord gehaald hadden, maakten ze gebruik van allerlei hulpmiddelen en haalden kabels onder het schip door; en omdat ze bevreesd waren dat ze op de droogte Syrtis terecht zouden komen, streken ze het zeil en lieten zich zo meedrijven.	¹⁷ Nadat ze haar opgehesen hadden, namen zij hulpmiddelen te baat door het schip te ondergorden; en daar zij bang waren op de Syrte te worden geworpen haalden zij het tuig neer en lieten zich zo drijven.	¹⁷ Which when they had taken up, they used helps, undergirding the ship; and, fearing lest they should fall into the quicksands, strake sail, and so were driven.
¹⁸ En omdat wij door de storm hevig heen en weer geslingerd werden, wierpen ze de volgende dag lading overboord.	¹⁸ En daar wij vreselijk noodweer hadden, wierpen zij de volgende dag lading over boord,	¹⁸ And we being exceedingly tossed with a tempest, the next [day] they lightened the ship;
¹⁹ En op de derde dag wierpen wij met onze eigen handen het scheepstuig overboord.	¹⁹ En de derde dag gaven zij eigenhandig het scheepstuig prijs.	¹⁹ And the third [day] we cast out with our own hands the tackling of the ship.
²⁰ En doordat er gedurende vele dagen geen zon en geen sterren verschenen, en geen kleine storm ons teisterde, werd ons verder alle hoop op redding ontnomen.	²⁰ En toen zich verscheidene dagen zon noch sterren vertoonden, en zwaar noodweer ons bedreigde, werd ons tenslotte alle hoop op redding benomen.	²⁰ And when neither sun nor stars in many days appeared, and no small tempest lay on [us], all hope that we should be saved was then taken away.
²¹ En toen men lange tijd zonder eten geweest was, ging Paulus in hun midden staan en zei: O mannen, u had naar mij moeten luisteren en niet van Kreta weg moeten varen en zo deze hinder en schade moeten voorkomen.	²¹ En nadat zij lang zonder eten waren gebleven, ging Paulus in hun midden staan en zeide: Mannen, had men maar naar mij geluisterd om niet van Kreta weg te varen en zich dit ongerief en deze averij te besparen!	²¹ But after long abstinence Paul stood forth in the midst of them, and said, Sirs, ye should have hearkened unto me, and not have loosed from Crete, and to have gained this harm and loss.
²² Maar nu roep ik u ertoe op goede moed te hebben, want er zal geen verlies van iemands leven onder u zijn, maar alleen van het schip.	²² Maar ook nu wek ik u op moed te houden, want het leven van niemand uwer zal verloren gaan, alleen maar het schip.	²² And now I exhort you to be of good cheer: for there shall be no loss of [any man's] life among you, but of the ship.
²³ Want deze nacht stond er bij mij een engel van God, van Wie ik ben en Die ik ook dien;	²³ Want deze nacht heeft een engel van de God, wie ik toebehoor en die ik vereer, bij mij gestaan,	²³ For there stood by me this night the angel of God, whose I am, and whom I serve,
²⁴ die zei: Wees niet bevreesd, Paulus, u moet voor de keizer terechtstaan; en zie, God heeft u allen die met u varen, geschonken.	²⁴ En hij heeft gezegd: Wees niet bevreesd, Paulus, want gij moet voor de keizer staan; en zie, allen, die met u varen, heeft God u geschonken.	²⁴ Saying, Fear not, Paul; thou must be brought before Caesar: and, lo, God hath given thee all them that sail with thee.
²⁵ Heb daarom goede moed, mannen, want ik geloof God, dat het zo zal zijn als het mij gezegd is.	²⁵ Daarom, mannen, houdt moed, want dit vertrouwen heb ik op God, dat het zo zal gaan, als mij gezegd is.	²⁵ Wherefore, sirs, be of good cheer: for I believe God, that it shall be even as it was told me.
²⁶ Wij moeten echter op een of ander eiland terechtkomen.	²⁶ Maar wij moeten op een of ander eiland stranden.	²⁶ Howbeit we must be cast upon a certain island.
²⁷ Toen nu de veertiende nacht aangebroken was, terwijl wij in de Adriatische Zee heen en weer gedreven werden, vermoedden de zeelieden midden in de nacht dat er land dichter bij hen kwam.	²⁷ Toen nu de veertiende nacht was aangebroken, dat wij in de Adriatische Zee rondzwalkten, vermoedde het scheepsvolk midden in de nacht, dat er land naderde.	²⁷ But when the fourteenth night was come, as we were driven up and down in Adria, about midnight the shipmen deemed that they drew near to some country;
²⁸ En zij wierpen het dieplood uit en peilden twintig vadem, en na iets verder gevaren te zijn, wierpen zij weer het dieplood uit en peilden vijftien vadem.	²⁸ En zij peilden met het lood twintig vadem en iets verder peilden zij vijftien vadem,	²⁸ And sounded, and found [it] twenty fathoms: and when they had gone a little further, they sounded again, and found [it] fifteen fathoms.
²⁹ En omdat zij vreesden dat zij ergens op rotsachtige plaatsen terecht zouden komen, wierpen zij vanaf het achterschip vier ankers uit, en wensten dat het dag werd.	²⁹ En uit vrees van tegen de klippen geslagen te worden, wierpen zij vier ankers van het achterschip uit en baden, dat het dag mocht worden.	²⁹ Then fearing lest we should have fallen upon rocks, they cast four anchors out of the stern, and wished for the day.
³⁰ Maar toen de zeelieden probeerden van het schip te vluchten en de sloep in zee neerlieten, met als voorwendsel dat zij de ankers uit het voorschip zouden uitwerpen,	³⁰ Doch toen het scheepsvolk uit het schip trachtte weg te komen en de sloep te water liet onder voorwendsel dat zij van het voorschip ankers wilden uitbrengen,	³⁰ And as the shipmen were about to flee out of the ship, when they had let down the boat into the sea, under colour as though they would have cast anchors out of the foreship,
³¹ zei Paulus tegen de hoofdman en de soldaten: Als zij niet in het schip blijven, kunt u niet gered worden.	³¹ Zeide Paulus tot de hoofdman en zijn soldaten: Indien zij niet aan boord blijven, kunt gij niet gered worden.	³¹ Paul said to the centurion and to the soldiers, Except these abide in the ship, ye cannot be saved.
³² Toen kapten de soldaten de touwen van de sloep en lieten hem in zee vallen.	³² Toen kapten de soldaten de touwen van de sloep en lieten haar in zee vallen.	³² Then the soldiers cut off the ropes of the boat, and let her fall off.
³³ En toen het dag begon te worden, spoorde Paulus hen allen aan om voedsel tot zich te nemen en hij zei: Het is vandaag de veertiende dag dat u blijft afwachten zonder te eten en zonder iets tot u te nemen.	³³ En tegen dat het dag zou worden, spoorde Paulus hen allen aan voedsel te nemen en zeide: Het duurt nu reeds veertien dagen, dat gij maar blijft afwachten zonder eten en niets genuttigd hebt.	³³ And while the day was coming on, Paul besought [them] all to take meat, saying, This day is the fourteenth day that ye have tarried and continued fasting, having taken nothing.
³⁴ Daarom spoor ik u aan voedsel tot u te nemen, want dat dient tot uw redding; want bij niemand van u zal een haar van het hoofd vallen.	³⁴ Daarom spoor ik u aan voedsel te nemen, want dit is goed voor uw redding; want niemand uwer zal ook maar een haar van zijn hoofd gekrenkt worden.	³⁴ Wherefore I pray you to take [some] meat: for this is for your health: for there shall not an hair fall from the head of any of you.
³⁵ En toen hij dit gezegd had en brood genomen had, dankte hij God in aanwezigheid van allen, en na het gebroken te hebben begon hij te eten.	³⁵ En terwijl hij dit zeide, nam hij brood, dankte God in aller tegenwoordigheid, brak het en begon te eten.	³⁵ And when he had thus spoken, he took bread, and gave thanks to God in presence of them all: and when he had broken [it], he began to eat.
³⁶ En zij vatten allen moed en namen ook zelf voedsel tot zich.	³⁶ En allen werden goedsmoeds en nuttigden eveneens voedsel.	³⁶ Then were they all of good cheer, and they also took [some] meat.
³⁷ Wij waren nu in het schip met in totaal tweehonderdzesenzeventig zielen.	³⁷ Wij waren nu in het geheel aan boord met tweehonderd zesenzeventig man.	³⁷ And we were in all in the ship two hundred threescore and sixteen souls.
³⁸ En toen zij allen met voedsel verzadigd waren, maakten zij het schip lichter door het koren in zee te werpen.	³⁸ En toen zij van voedsel verzadigd waren, maakten zij het schip lichter door het graan in zee te werpen.	³⁸ And when they had eaten enough, they lightened the ship, and cast out the wheat into the sea.
³⁹ En toen het dag werd, herkenden zij het land niet, maar zij merkten dat er een inham was met een strand. Het leek hun raadzaam het schip, als zij konden, daarop te laten lopen.	³⁹ En toen het dag werd, herkenden zij het land niet, maar zij bemerkten een inham, die een strand had, en zij overlegden, zo mogelijk het schip daarop te doen lopen.	³⁹ And when it was day, they knew not the land: but they discovered a certain creek with a shore, into the which they were minded, if it were possible, to thrust in the ship.
⁴⁰ En nadat zij de ankers losgemaakt hadden, gaven zij die prijs aan de zee, terwijl zij meteen de touwen van de roeren losmaakten; en na het razeil gehesen te hebben, hielden zij vóór de wind op het strand aan.	⁴⁰ En zij haalden de ankers op en lieten zich voor de zee wegdrijven, terwijl zij meteen de roerbanden losmaakten, het voorzeil voor de wind hesen en op het strand aanhielden.	⁴⁰ And when they had taken up the anchors, they committed [themselves] unto the sea, and loosed the rudder bands, and hoised up the mainsail to the wind, and made toward shore.
⁴¹ Maar zij kwamen terecht op een plaats waar aan weerskanten zee was, en lieten het schip daarop lopen; het voorschip bleef onbeweeglijk vastzitten, maar het achterschip brak door het geweld van de golven.	⁴¹ Maar zij kwamen terecht op een uitstekende bank en raakten met het schip aan de grond. En het voorschip bleef onwrikbaar vastzitten, maar het achterschip brak af door het geweld [der] [golven].	⁴¹ And falling into a place where two seas met, they ran the ship aground; and the forepart stuck fast, and remained unmoveable, but the hinder part was broken with the violence of the waves.
⁴² Het voornemen van de soldaten was de gevangenen te doden, opdat niemand door weg te zwemmen zou ontsnappen.	⁴² De soldaten nu waren van plan de gevangenen te doden, opdat niet iemand met zwemmen zou ontsnappen;	⁴² And the soldiers' counsel was to kill the prisoners, lest any of them should swim out, and escape.
⁴³ Maar de hoofdman, die Paulus wilde behouden, belette hun dat voornemen en gaf bevel dat zij die konden zwemmen, eerst van boord moesten springen en aan land moesten gaan;	⁴³ Maar de hoofdman, die Paulus wilde sparen, verijdelde hun voornemen en beval, dat wie zwemmen konden, het eerst over boord zouden springen om aan land te komen;	⁴³ But the centurion, willing to save Paul, kept them from [their] purpose; and commanded that they which could swim should cast [themselves] first [into the sea], and get to land:
⁴⁴ en daarna de anderen, of op planken, of op enkele stukken van het schip. En zo gebeurde het dat zij allen behouden aan land kwamen.	⁴⁴ En de overigen deels op planken, deels op wrakhout. En zo geschiedde het, dat allen behouden aan land kwamen.	⁴⁴ And the rest, some on boards, and some on [broken pieces] of the ship. And so it came to pass, that they escaped all safe to land.