Hispage :: Online Bibles :: Many translations in many languages

¹ Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.	¹ Gedenk Heer, hoe het ons gaat; aanschouw en zie onzen smaad aan.	¹ Gedenk, Heer, wat ons overkomen is; aanschouw en zie den smaad, ons aangedaan!	¹ Gedenk, Here, wat ons is overkomen; zie toch; aanschouw onze smaad.	¹ Souviens-toi, Eternel, de ce qui nous est arrivé! Regarde, vois notre opprobre!
² Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.	² Ons erf is den vreemden ten deel geworden, en onze huizen den uitlanders.	² Ons erfdeel is vreemden in handen gevallen, onze huizen vielen aan buitenlanders ten deel.	² Ons erfdeel is vervallen aan vreemden, onze huizen aan vreemdelingen.	² Notre héritage a passé à des étrangers, Nos maisons à des inconnus.
³ Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.	³ Wij zijn wezen en hebben geen vader; onze moeders zijn als weduwen.	³ Wezen zijn wij geworden, vaderloos, onze moeders werden aan weduwen gelijk.	³ Wezen zijn wij geworden, vaderloos, onze moeders werden als weduwen.	³ Nous sommes orphelins, sans père; Nos mères sont comme des veuves.
⁴ Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt [ons] op prijs te staan.	⁴ Ons water moeten wij voor geld drinken, ons hout wordt ons tegen betaling gebracht.	⁴ Ons drinkwater moeten wij kopen, ons hout komt ons op geld te staan.	⁴ Ons water moeten wij drinken voor geld, ons hout gewordt ons tegen betaling.	⁴ Nous buvons notre eau à prix d'argent, Nous payons notre bois.
⁵ Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.	⁵ Men drijft ons over den hals; en of wij al moede zijn, zo laat men ons nochtans geen rust.	⁵ Op den nek zitten ons de vervolgers; wij zijn afgemat, maar men gunt ons geen rust.	⁵ Wij worden op de nek gezeten door onze vervolgers, wij zwoegen, maar rust gunt men ons niet.	⁵ Nous sommes poursuivis, le joug sur le cou; Nous sommes épuisés, nous n'avons point de repos.
⁶ Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, [en] den Assyrier, om [met] brood verzadigd te worden.	⁶ Wij hebben ons aan Egypte en Assyrië moeten overgeven, opdat wij brood genoeg zouden te eten hebben.	⁶ Naar Egypte strekken wij de hand uit, en naar Assur om met brood verzadigd te worden.	⁶ Naar Egypte strekken wij de hand uit, naar Assur, om verzadiging met brood.	⁶ Nous avons tendu la main vers l'Egypte, vers l'Assyrie, Pour nous rassasier de pain.
⁷ Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet [meer], en wij dragen hun ongerechtigheden.	⁷ Onze vaders hebben gezondigd en zijn niet meer, en wij moeten hunne misdaad ontgelden.	⁷ Onze vaderen hebben gezondigd, maar zij zijn niet meer, en wij dragen hun schuld.	⁷ Onze vaders hebben gezondigd, zij zijn niet meer, wij dragen hun ongerechtigheden.	⁷ Nos pères ont péché, ils ne sont plus, Et c'est nous qui portons la peine de leurs iniquités.
⁸ Knechten heersen over ons; er is niemand, die [ons] uit hun hand rukke.	⁸ Knechten heersen over ons, en er is niemand, die ons redt uit hunne hand.	⁸ Knechten heersen over ons, niemand bevrijdt uit hun hand.	⁸ Knechten heersen over ons, niemand rukt ons uit hun hand.	⁸ Des esclaves dominent sur nous, Et personne ne nous délivre de leurs mains.
⁹ Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.	⁹ Wij moeten ons brood met gevaar van ons leven halen, wegens het zwaard der woestijn.	⁹ Met levensgevaar brengen wij ons brood in huis, in vrees voor het zwaard der woestijn.	⁹ Met levensgevaar moeten wij ons brood halen vanwege het zwaard der woestijn.	⁹ Nous cherchons notre pain au péril de notre vie, Devant l'épée du désert.
¹⁰ Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.	¹⁰ Onze huid is verbrand als in den oven, wegens den gruwelijken honger.	¹⁰ Onze huid gloeit als een oven van het branden des hongers.	¹⁰ Onze huid gloeit als een oven door de brand van de honger.	¹⁰ Notre peau est brûlante comme un four, Par l'ardeur de la faim.
¹¹ Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, [en] de jonge dochters in de steden van Juda.	¹¹ Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonkvrouwen in de steden van Juda.	¹¹ Vrouwen in Sion hebben zij onteerd, maagden in Juda's steden.	¹¹ Vrouwen verkrachten zij in Sion, meisjes in de steden van Juda.	¹¹ Ils ont déshonoré les femmes dans Sion, Les vierges dans les villes de Juda.
¹² De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.	¹² De vorsten zijn door hen opgehangen, en de personen der ouden heeft men niet geëerd.	¹² Vorsten zijn door hun handen opgehangen, het gelaat van ouden werd niet geeerd.	¹² Vorsten zijn door hun hand opgehangen, het aangezicht van ouden wordt niet geeerd.	¹² Des chefs ont été pendus par leurs mains; La personne des vieillards n'a pas été respectée.
¹³ Zij hebben de jongelingen weggenomen, [om] te malen, en de jongens struikelen onder het hout.	¹³ De jongelingen hebben molenstenen moeten dragen, en de jonge knapen bezweken onder het houtdragen.	¹³ Jongelingen torsten den handmolen, knapen strompelden voort onder een last van hout.	¹³ Jongelingen moeten de molensteen dragen en knapen struikelen onder de houtlast.	¹³ Les jeunes hommes ont porté la meule, Les enfants chancelaient sous des fardeaux de bois.
¹⁴ De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.	¹⁴ De ouden zitten niet meer in de poort, en de jongelingen hebben hun snarenspel gestaakt.	¹⁴ In de poort zitten geen grijsaards meer, geen jongeling hanteert meer zijn speeltuig.	¹⁴ De ouden zijn weg uit de poort, de jongelingen staken hun snarenspel.	¹⁴ Les vieillards ne vont plus à la porte, Les jeunes hommes ont cessé leurs chants.
¹⁵ De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.	¹⁵ De vreugd onzes harten is ten einde, onze rei is in weeklagen veranderd.	¹⁵ Weg is de vreugde onzer harten, onze reidans is in rouw verkeerd.	¹⁵ Verdwenen is de blijdschap van ons hart, veranderd in rouw onze reidans.	¹⁵ La joie a disparu de nos coeurs, Le deuil a remplacé nos danses.
¹⁶ De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij [zo] gezondigd hebben!	¹⁶ De kroon onzes hoofds is afgevallen. Wee ons, dat wij zo gezondigd hebben!	¹⁶ De kroon is ons van het hoofd gevallen; wee onzer, dat wij gezondigd hebben!	¹⁶ De kroon van ons hoofd is gevallen, wee ons, dat wij gezondigd hebben!	¹⁶ La couronne de notre tête est tombée! Malheur à nous, parce que nous avons péché!
¹⁷ Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.	¹⁷ Daarom is ook ons hart bedroefd, en zijn onze ogen duister geworden:	¹⁷ Hierom is ons hart gaan kwijnen, hierom zijn onze ogen verduisterd:	¹⁷ Hierom is ons hart ziek, hierom zijn onze ogen verduisterd:	¹⁷ Si notre coeur est souffrant, Si nos yeux sont obscurcis,
¹⁸ Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.	¹⁸ wegens den berg Sion, dat hij zo woest ligt, en de vossen er over lopen.	¹⁸ om den berg Sion, die woest ligt, waarop de vossen rondlopen.	¹⁸ Om de berg Sion, die woest ligt, waarop de vossen ronddolen.	¹⁸ C'est que la montagne de Sion est ravagée, C'est que les renards s'y promènent.
¹⁹ Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.	¹⁹ Maar Gij Heer, Gij, die eeuwig blijft, en uw troon altoos en eeuwig,	¹⁹ Gij, Heer, zetelt tot in eeuwigheid; uw troon staat van geslacht tot geslacht.	¹⁹ Gij, Here, zetelt tot in eeuwigheid, uw troon staat van geslacht tot geslacht.	¹⁹ Toi, l'Eternel, tu règnes à jamais; Ton trône subsiste de génération en génération.
²⁰ Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? [Waarom] zoudt Gij ons [zo] langen tijd verlaten?	²⁰ waarom wilt Gij ons geheel vergeten, en ons zolang verlaten?	²⁰ Waarom zoudt gij ons voor altijd vergeten, ons aan ons lot overlaten tot in lengte van dagen?	²⁰ Waarom zoudt Gij ons voor altoos vergeten, ons verlaten tot in lengte van dagen?	²⁰ Pourquoi nous oublierais-tu pour toujours, Nous abandonnerais-tu pour de longues années?
²¹ HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.	²¹ Heer, breng ons weder tot U, opdat wij wederkeren; vernieuw onze dagen als van ouds.	²¹ Breng ons, Heer, tot u terug, opdat wij weerkeren; vernieuw onze dagen, opdat zij zijn als weleer.	²¹ Breng ons, Here, tot U weder, dan zullen wij wederkeren. Vernieuw onze dagen gelijk van ouds!	²¹ Fais-nous revenir vers toi, ô Eternel, et nous reviendrons! Donne-nous encore des jours comme ceux d'autrefois!
²² Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?	²² Want zoudt Gij ons verworpen hebben, en zozeer op ons vertoornd zijn?	²² Of zoudt gij ons voorgoed verworpen hebben, bovenmate op ons vertoornd blijven?	²² Of zoudt Gij ons geheel en al verwerpen? Zoudt Gij al te zwaar tegen ons toornen?	²² Nous aurais-tu entièrement rejetés, Et t'irriterais-tu contre nous jusqu'à l'excès!