Psalmen 73
© Herziene Statenvertaling
© NBG
© NBV 2021
1 Een psalm van Asaf. Ja, God is goed voor Israël, voor hen die zuiver van hart zijn. 1 Een psalm van Asaf. Waarlijk, God is goed voor Israel, voor hen die rein van hart zijn. 1 Ja, God is goed voor Israël, voor wie zuiver zijn van hart!
2 Maar wat mij betreft, mijn voeten waren bijna uitgegleden, mijn schreden waren haast uitgeschoten, 2 Maar mij aangaande, bijkans waren mijn voeten afgeweken, bijna waren mijn schreden uitgegleden. 2 Toch had ik bijna een misstap begaan, bijna waren mijn voeten uitgegleden,
3 want ik was jaloers op de dwazen, toen ik de vrede van de goddelozen zag. 3 Want ik was afgunstig op de hoogmoedigen, toen ik de voorspoed der goddelozen zag. 3 want ik keek met afgunst naar de dwazen, benijdde het geluk van wie kwaad doen.
4 Tot aan hun dood zijn er immers geen boeien, en hun kracht is fris. 4 Want moeiten hebben zij niet, gaaf en welgedaan is hun lichaam; 4 Tot hun dood blijven zij voor ziekte gespaard, hun buik is goedgevuld,
5 Zij verkeren niet in moeiten, zoals andere stervelingen, en worden niet gekweld met andere mensen. 5 In de kwelling der stervelingen delen zij niet, en met andere mensen worden zij niet geplaagd. 5 aardse kwellingen kennen zij niet, het lijden van anderen gaat aan hen voorbij.
6 Daarom hangt de hoogmoed hun als een ketting om de nek, het geweld bedekt hen als een mantel. 6 Daarom is de trots hun een halssieraad, het geweld omhult hen als een kleed; 6 Daarom is hoogmoed hun halssieraad en bedekt geweld hen als een mantel,
7 Hun ogen puilen uit van vet, zij hebben de inbeeldingen van hun hart overtroffen. 7 Hun ogen puilen uit van vet, de inbeeldingen van hun hart lopen over; 7 hun ogen puilen uit het vet, van eigenwaan zwelt hun hart.
8 Zij spotten en spreken boosaardig van onderdrukking, zij spreken uit de hoogte. 8 Zij spotten, en boosaardig spreken zij van verdrukking, zij spreken uit de hoogte; 8 Ze spotten, spreken kwaad en dreigen vanaf hun hoge zetels,
9 Zij zetten hun mond op tegen de hemel, hun tong wandelt honend rond op de aarde. 9 Ze zetten een mond op tegen de hemel, en hun tong roert zich op de aarde. 9 ze zetten een mond op tot aan de hemel en hun tong roert zich overal op aarde.
10 Daarom kan Gods volk ertoe komen, wanneer er een volle beker water voor hen uitgeperst wordt, 10 Daarom wendt zijn volk zich hierheen, en als water in overvloed wordt het door hen geslorpt; 10 Daarom lopen de mensen achter hen aan, drinken hun woorden in als water
11 dat zij zeggen: Hoe kan God het weten? Zou de Allerhoogste er weet van hebben? 11 Zij zeggen: Hoe zou God het weten; zou er ook wetenschap zijn bij de Allerhoogste? 11 en zeggen: ‘Hoe zou God iets weten? Beschikt de Allerhoogste over kennis?’
12 Zie, dezen zijn goddeloos, toch hebben zij in de wereld rust en vermeerderen hun vermogen. 12 Zie, zo zijn de goddelozen, altijd onbezorgd vermeerderen zij het bezit. 12 Zo zijn de goddelozen ten voeten uit, ze verrijken zich, onverstoorbaar.
13 Ja, voor niets heb ik mijn hart gezuiverd en mijn handen in onschuld gewassen. 13 Maar tevergeefs heb ik mijn hart rein gehouden, mijn handen in onschuld gewassen. 13 Ja, vergeefs hield ik mijn geweten zuiver en waste ik mijn handen in onschuld!
14 Want de hele dag word ik gekweld en mijn bestraffing is er elke morgen. 14 De ganse dag word ik geplaagd, mijn bestraffing is er elke morgen. 14 Want ik werd gestraft, dag aan dag, en geslagen, elke morgen weer.
15 Als ik zou zeggen: Ik zal ook zo spreken, zie, ik zou ontrouw zijn aan al Uw kinderen. 15 Indien ik gezegd had: Ik zal aldus spreken, zie, dan ware ik afvallig geweest van het geslacht uwer kinderen. 15 Maar zou ik spreken als zij, ik pleegde verraad aan Gods kinderen!
16 Toch heb ik nagedacht om dit te kunnen begrijpen, maar het was moeite in mijn ogen, 16 Ik tobde erover om dit te begrijpen, een kwelling was het in mijn ogen, 16 Dus bleef ik nadenken, ik wilde weten waarom – het was een vraag die mij kwelde,
17 totdat ik Gods heiligdom binnenging en op hun einde lette. 17 Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde lette. 17 tot ik Gods heiligdom binnenging en mij hun einde voor ogen bracht.
18 Ja, U zet hen op gladde plaatsen, U doet hen in verwoesting vallen. 18 Waarlijk, Gij stelt hen op glibberige plaatsen, Gij doet hen instorten tot puin. 18 Ja, U zet hen op een glibberig pad en stort hen in een diepe afgrond.
19 Hoe worden zij in een ogenblik tot een verwoesting! Zij worden weggevaagd, komen om door verschrikkingen. 19 Hoe worden zij in een oogwenk tot een voorwerp van ontzetting, zijn zij verdwenen, vergaan door verschrikkingen; 19 In een oogwenk is het met hen gedaan, hun ondergang, hun einde is een verschrikking.
20 Zoals een droom vervaagt bij het ontwaken, zult U, Heere, als U wakker wordt, hun beeld verachten. 20 Gelijk een droom na het ontwaken, o Here, versmaadt Gij, als Gij opwaakt, hun beeld. 20 Ze zijn als een nachtmerrie na het ontwaken, Heer, bij het opstaan verjaagt U ze als beelden uit een droom.
21 Toen mijn hart verbitterd was en ik in mijn nieren geprikkeld werd, 21 Toen mijn hart verbitterd was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd, 21 Zolang ik verbitterd was, gekwetst vanbinnen,
22 hoe onverstandig was ik toen, ik wist niets! Ik was een redeloos dier bij U. 22 Toen was ik een grote dwaas en zonder verstand, ik was een redeloos dier bij U. 22 dom en dwaas, was ik bij U als een redeloos dier.
23 Niettemin zal ik voortdurend bij U zijn, U hebt mijn rechterhand gegrepen. 23 Nochtans zal ik bestendig bij U zijn, Gij hebt mijn rechterhand gevat; 23 Maar nu weet ik mij altijd bij U, U houdt mij aan de hand
24 U zult mij leiden door Uw raad, daarna zult U mij in heerlijkheid opnemen. 24 Gij zult mij leiden door uw raad, en daarna mij in heerlijkheid opnemen. 24 en leidt mij volgens uw plan. Dan neemt U mij weg, met eer bekleed.
25 Wie heb ik behalve U in de hemel? Naast U vind ik nergens vreugde in op de aarde. 25 Wie heb ik [nevens] [U] in de hemel? Nevens U begeer ik niets op aarde; 25 Wie buiten U heb ik in de hemel? Naast U wens ik geen ander op aarde.
26 Bezwijkt mijn lichaam en mijn hart, dan is God de rots van mijn hart en voor eeuwig mijn deel. 26 Al zou mijn vlees en mijn hart bezwijken, mijns harten rots en mijn erfdeel is God voor eeuwig. 26 Al bezwijkt mijn hart en vergaat mijn lichaam, de rots van mijn bestaan, al wat ik heb, is God, nu en altijd.
27 Want zie, wie zich ver van U houden, zullen omkomen; U verdelgt allen die als in hoererij U verlaten. 27 Want zie, wie verre van U zijn, gaan te gronde, Gij verdelgt al wie overspelig U verlaat, 27 Wie ver van U blijven, komen om, wie U ontrouw zijn, verdelgt U.
28 Maar wat mij betreft, het is voor mij goed dicht bij God te zijn. Ik neem mijn toevlucht tot de Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen. 28 Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te zijn, de Here Here heb ik tot mijn toevlucht gesteld, en ik wil al uw werken vertellen. 28 Bij God te zijn is mijn enig verlangen, mijn toevlucht vind ik bij God, de HEER. Van al uw daden zal ik verhalen.