Hispage :: Online Bibles :: Many translations in many languages

¹ Een psalm van Asaf. Ja, God is goed voor Israël, voor hen die zuiver van hart zijn.	¹ Een psalm van Asaf. Waarlijk, God is goed voor Israel, voor hen die rein van hart zijn.	¹ Ja, God is goed voor Israël, voor wie zuiver zijn van hart!
² Maar wat mij betreft, mijn voeten waren bijna uitgegleden, mijn schreden waren haast uitgeschoten,	² Maar mij aangaande, bijkans waren mijn voeten afgeweken, bijna waren mijn schreden uitgegleden.	² Toch had ik bijna een misstap begaan, bijna waren mijn voeten uitgegleden,
³ want ik was jaloers op de dwazen, toen ik de vrede van de goddelozen zag.	³ Want ik was afgunstig op de hoogmoedigen, toen ik de voorspoed der goddelozen zag.	³ want ik keek met afgunst naar de dwazen, benijdde het geluk van wie kwaad doen.
⁴ Tot aan hun dood zijn er immers geen boeien, en hun kracht is fris.	⁴ Want moeiten hebben zij niet, gaaf en welgedaan is hun lichaam;	⁴ Tot hun dood blijven zij voor ziekte gespaard, hun buik is goedgevuld,
⁵ Zij verkeren niet in moeiten, zoals andere stervelingen, en worden niet gekweld met andere mensen.	⁵ In de kwelling der stervelingen delen zij niet, en met andere mensen worden zij niet geplaagd.	⁵ aardse kwellingen kennen zij niet, het lijden van anderen gaat aan hen voorbij.
⁶ Daarom hangt de hoogmoed hun als een ketting om de nek, het geweld bedekt hen als een mantel.	⁶ Daarom is de trots hun een halssieraad, het geweld omhult hen als een kleed;	⁶ Daarom is hoogmoed hun halssieraad en bedekt geweld hen als een mantel,
⁷ Hun ogen puilen uit van vet, zij hebben de inbeeldingen van hun hart overtroffen.	⁷ Hun ogen puilen uit van vet, de inbeeldingen van hun hart lopen over;	⁷ hun ogen puilen uit het vet, van eigenwaan zwelt hun hart.
⁸ Zij spotten en spreken boosaardig van onderdrukking, zij spreken uit de hoogte.	⁸ Zij spotten, en boosaardig spreken zij van verdrukking, zij spreken uit de hoogte;	⁸ Ze spotten, spreken kwaad en dreigen vanaf hun hoge zetels,
⁹ Zij zetten hun mond op tegen de hemel, hun tong wandelt honend rond op de aarde.	⁹ Ze zetten een mond op tegen de hemel, en hun tong roert zich op de aarde.	⁹ ze zetten een mond op tot aan de hemel en hun tong roert zich overal op aarde.
¹⁰ Daarom kan Gods volk ertoe komen, wanneer er een volle beker water voor hen uitgeperst wordt,	¹⁰ Daarom wendt zijn volk zich hierheen, en als water in overvloed wordt het door hen geslorpt;	¹⁰ Daarom lopen de mensen achter hen aan, drinken hun woorden in als water
¹¹ dat zij zeggen: Hoe kan God het weten? Zou de Allerhoogste er weet van hebben?	¹¹ Zij zeggen: Hoe zou God het weten; zou er ook wetenschap zijn bij de Allerhoogste?	¹¹ en zeggen: ‘Hoe zou God iets weten? Beschikt de Allerhoogste over kennis?’
¹² Zie, dezen zijn goddeloos, toch hebben zij in de wereld rust en vermeerderen hun vermogen.	¹² Zie, zo zijn de goddelozen, altijd onbezorgd vermeerderen zij het bezit.	¹² Zo zijn de goddelozen ten voeten uit, ze verrijken zich, onverstoorbaar.
¹³ Ja, voor niets heb ik mijn hart gezuiverd en mijn handen in onschuld gewassen.	¹³ Maar tevergeefs heb ik mijn hart rein gehouden, mijn handen in onschuld gewassen.	¹³ Ja, vergeefs hield ik mijn geweten zuiver en waste ik mijn handen in onschuld!
¹⁴ Want de hele dag word ik gekweld en mijn bestraffing is er elke morgen.	¹⁴ De ganse dag word ik geplaagd, mijn bestraffing is er elke morgen.	¹⁴ Want ik werd gestraft, dag aan dag, en geslagen, elke morgen weer.
¹⁵ Als ik zou zeggen: Ik zal ook zo spreken, zie, ik zou ontrouw zijn aan al Uw kinderen.	¹⁵ Indien ik gezegd had: Ik zal aldus spreken, zie, dan ware ik afvallig geweest van het geslacht uwer kinderen.	¹⁵ Maar zou ik spreken als zij, ik pleegde verraad aan Gods kinderen!
¹⁶ Toch heb ik nagedacht om dit te kunnen begrijpen, maar het was moeite in mijn ogen,	¹⁶ Ik tobde erover om dit te begrijpen, een kwelling was het in mijn ogen,	¹⁶ Dus bleef ik nadenken, ik wilde weten waarom – het was een vraag die mij kwelde,
¹⁷ totdat ik Gods heiligdom binnenging en op hun einde lette.	¹⁷ Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde lette.	¹⁷ tot ik Gods heiligdom binnenging en mij hun einde voor ogen bracht.
¹⁸ Ja, U zet hen op gladde plaatsen, U doet hen in verwoesting vallen.	¹⁸ Waarlijk, Gij stelt hen op glibberige plaatsen, Gij doet hen instorten tot puin.	¹⁸ Ja, U zet hen op een glibberig pad en stort hen in een diepe afgrond.
¹⁹ Hoe worden zij in een ogenblik tot een verwoesting! Zij worden weggevaagd, komen om door verschrikkingen.	¹⁹ Hoe worden zij in een oogwenk tot een voorwerp van ontzetting, zijn zij verdwenen, vergaan door verschrikkingen;	¹⁹ In een oogwenk is het met hen gedaan, hun ondergang, hun einde is een verschrikking.
²⁰ Zoals een droom vervaagt bij het ontwaken, zult U, Heere, als U wakker wordt, hun beeld verachten.	²⁰ Gelijk een droom na het ontwaken, o Here, versmaadt Gij, als Gij opwaakt, hun beeld.	²⁰ Ze zijn als een nachtmerrie na het ontwaken, Heer, bij het opstaan verjaagt U ze als beelden uit een droom.
²¹ Toen mijn hart verbitterd was en ik in mijn nieren geprikkeld werd,	²¹ Toen mijn hart verbitterd was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,	²¹ Zolang ik verbitterd was, gekwetst vanbinnen,
²² hoe onverstandig was ik toen, ik wist niets! Ik was een redeloos dier bij U.	²² Toen was ik een grote dwaas en zonder verstand, ik was een redeloos dier bij U.	²² dom en dwaas, was ik bij U als een redeloos dier.
²³ Niettemin zal ik voortdurend bij U zijn, U hebt mijn rechterhand gegrepen.	²³ Nochtans zal ik bestendig bij U zijn, Gij hebt mijn rechterhand gevat;	²³ Maar nu weet ik mij altijd bij U, U houdt mij aan de hand
²⁴ U zult mij leiden door Uw raad, daarna zult U mij in heerlijkheid opnemen.	²⁴ Gij zult mij leiden door uw raad, en daarna mij in heerlijkheid opnemen.	²⁴ en leidt mij volgens uw plan. Dan neemt U mij weg, met eer bekleed.
²⁵ Wie heb ik behalve U in de hemel? Naast U vind ik nergens vreugde in op de aarde.	²⁵ Wie heb ik [nevens] [U] in de hemel? Nevens U begeer ik niets op aarde;	²⁵ Wie buiten U heb ik in de hemel? Naast U wens ik geen ander op aarde.
²⁶ Bezwijkt mijn lichaam en mijn hart, dan is God de rots van mijn hart en voor eeuwig mijn deel.	²⁶ Al zou mijn vlees en mijn hart bezwijken, mijns harten rots en mijn erfdeel is God voor eeuwig.	²⁶ Al bezwijkt mijn hart en vergaat mijn lichaam, de rots van mijn bestaan, al wat ik heb, is God, nu en altijd.
²⁷ Want zie, wie zich ver van U houden, zullen omkomen; U verdelgt allen die als in hoererij U verlaten.	²⁷ Want zie, wie verre van U zijn, gaan te gronde, Gij verdelgt al wie overspelig U verlaat,	²⁷ Wie ver van U blijven, komen om, wie U ontrouw zijn, verdelgt U.
²⁸ Maar wat mij betreft, het is voor mij goed dicht bij God te zijn. Ik neem mijn toevlucht tot de Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.	²⁸ Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te zijn, de Here Here heb ik tot mijn toevlucht gesteld, en ik wil al uw werken vertellen.	²⁸ Bij God te zijn is mijn enig verlangen, mijn toevlucht vind ik bij God, de HEER. Van al uw daden zal ik verhalen.