Hispage :: Online Bibles :: Many translations in many languages

¹ Loof de HEERE, mijn ziel. HEERE, mijn God, U bent zeer groot, U bent met majesteit en glorie bekleed.	¹ Loof de Here, mijn ziel. Here, mijn God, Gij zijt zeer groot, Gij hebt U met majesteit en luister bekleed.	¹ Mon âme, bénis l'Eternel! Eternel, mon Dieu, tu es infiniment grand! Tu es revêtu d'éclat et de magnificence!
² Hij hult Zich in het licht als in een mantel, Hij spant de hemel uit als een tentkleed.	² Hij hult Zich in het licht als in een mantel, Hij spant de hemel uit als een tentkleed,	² Il s'enveloppe de lumière comme d'un manteau; Il étend les cieux comme un pavillon.
³ Hij maakt de zoldering van Zijn hemelzalen op de wateren, maakt van de wolken Zijn wagen, wandelt op de vleugels van de wind.	³ Hij zoldert zijn opperzalen in de wateren, Hij maakt de wolken tot zijn wagen, Hij wandelt op de vleugelen van de wind.	³ Il forme avec les eaux le faîte de sa demeure; Il prend les nuées pour son char, Il s'avance sur les ailes du vent.
⁴ Hij maakt Zijn engelen tot hulpvaardige geesten, Zijn dienaren tot vlammend vuur.	⁴ Hij maakt de winden tot zijn boden, laaiend vuur tot zijn dienaren.	⁴ Il fait des vents ses messagers, Des flammes de feu ses serviteurs.
⁵ Hij heeft de aarde gegrondvest op zijn fundamenten, die zal voor eeuwig en altijd niet wankelen.	⁵ Hij heeft de aarde op haar grondslagen gevestigd, zodat zij nimmermeer wankelt.	⁵ Il a établi la terre sur ses fondements, Elle ne sera jamais ébranlée.
⁶ U had hem met de watervloed als met een gewaad bedekt, het water stond tot boven de bergen.	⁶ De waterdiepte; Gij hebt haar als met een kleed bedekt, boven de bergen stonden de wateren;	⁶ Tu l'avais couverte de l'abîme comme d'un vêtement, Les eaux s'arrêtaient sur les montagnes;
⁷ Door Uw bestraffing vluchtten ze, ze haastten zich weg voor het geluid van Uw donder.	⁷ Zij vloden voor uw dreigen, zij haastten zich weg voor de stem van uw donder;	⁷ Elles ont fui devant ta menace, Elles se sont précipitées à la voix de ton tonnerre.
⁸ De bergen rezen op, de dalen daalden neer op de plaats die U ervoor bestemd had.	⁸ Bergen rezen op, dalen zonken neer op de plaats waar Gij hun grondslag hebt gelegd.	⁸ Des montagnes se sont élevées, des vallées se sont abaissées, Au lieu que tu leur avais fixé.
⁹ U hebt een grens gesteld, die ze niet zullen overgaan, ze zullen de aarde nooit meer bedekken.	⁹ Gij hebt een grens gesteld, die zij niet overschrijden: zij zullen de aarde niet weer bedekken.	⁹ Tu as posé une limite que les eaux ne doivent point franchir, Afin qu'elles ne reviennent plus couvrir la terre.
¹⁰ Hij wijst de bronnen hun loop naar de dalen, zodat ze tussen de bergen door stromen.	¹⁰ Hij zendt de bronnen naar de beken, tussen de bergen vloeien zij daarheen;	¹⁰ Il conduit les sources dans des torrents Qui coulent entre les montagnes.
¹¹ Ze geven alle dieren van het veld te drinken, de wilde ezels lessen er hun dorst.	¹¹ Zij drenken alle dieren des velds, de wilde ezels lessen hun dorst.	¹¹ Elles abreuvent tous les animaux des champs; Les ânes sauvages y étanchent leur soif.
¹² Daarbij wonen de vogels in de lucht, hun stem klinkt tussen de takken.	¹² Daarbij woont het gevogelte des hemels, van tussen de takken laat het zijn lied horen.	¹² Les oiseaux du ciel habitent sur leurs bords, Et font résonner leur voix parmi les rameaux.
¹³ Hij bevochtigt de bergen vanuit Zijn hemelzalen, de aarde wordt verzadigd door de vrucht van Uw werken.	¹³ Hij drenkt de bergen uit zijn opperzalen, van de vrucht uwer werken wordt de aarde verzadigd.	¹³ De sa haute demeure, il arrose les montagnes; La terre est rassasiée du fruit de tes oeuvres.
¹⁴ Hij doet het gras groeien voor de dieren, het gewas ten dienste van de mens. Hij brengt voedsel uit de aarde voort:	¹⁴ Hij doet het gras ontspruiten voor het vee, het groene kruid ter bewerking door de mens, brood uit de aarde voortbrengende	¹⁴ Il fait germer l'herbe pour le bétail, Et les plantes pour les besoins de l'homme, Afin que la terre produise de la nourriture,
¹⁵ wijn, die het hart van de sterveling verblijdt, olie, die zijn gezicht doet glanzen, en brood, dat het hart van de sterveling versterkt.	¹⁵ En wijn, die het hart des mensen verheugt, het aangezicht doende glanzen van olie; ja, brood, dat het hart des mensen versterkt.	¹⁵ Le vin qui réjouit le coeur de l'homme, Et fait plus que l'huile resplendir son visage, Et le pain qui soutient le coeur de l'homme.
¹⁶ De bomen van de HEERE worden verzadigd, de ceders van de Libanon, die Hij geplant heeft.	¹⁶ De bomen des Heren worden verzadigd, de ceders van de Libanon, die Hij heeft geplant,	¹⁶ Les arbres de l'Eternel se rassasient, Les cèdres du Liban, qu'il a plantés.
¹⁷ Daar nestelen de vogeltjes, de cipressen zijn het huis voor de ooievaar.	¹⁷ Waar de vogels nestelen. Des ooievaars huis zijn de cypressen,	¹⁷ C'est là que les oiseaux font leurs nids; La cigogne a sa demeure dans les cyprès,
¹⁸ De hoge bergen zijn voor de steenbokken, de rotsen zijn een toevluchtsoord voor de klipdassen.	¹⁸ De hoge bergen zijn voor de steenbokken, de rotsen een schuilplaats voor de klipdassen.	¹⁸ Les montagnes élevées sont pour les boucs sauvages, Les rochers servent de retraite aux damans.
¹⁹ Hij heeft de maan gemaakt voor de vaste tijden, de zon weet wanneer hij ondergaat.	¹⁹ Hij heeft de maan gemaakt voor de vaste tijden, de zon kent de tijd van haar ondergang.	¹⁹ Il a fait la lune pour marquer les temps; Le soleil sait quand il doit se coucher.
²⁰ U brengt de duisternis teweeg en het wordt nacht; daarin gaan alle dieren in het woud naar buiten.	²⁰ Beschikt Gij duisternis, dan wordt het nacht, dan roert zich al het gedierte van het woud;	²⁰ Tu amènes les ténèbres, et il est nuit: Alors tous les animaux des forêts sont en mouvement;
²¹ De jonge leeuwen brullen om een prooi en verlangen van God hun voedsel.	²¹ De jonge leeuwen brullen om roof en begeren hun spijze van God.	²¹ Les lionceaux rugissent après la proie, Et demandent à Dieu leur nourriture.
²² Wanneer de zon opgaat, trekken ze zich terug en leggen zich neer in hun holen.	²² Gaat de zon op, dan trekken zij zich terug en leggen zich neer in hun holen.	²² Le soleil se lève: ils se retirent, Et se couchent dans leurs tanières.
²³ De mens gaat dan op weg naar zijn werk, naar zijn dienstwerk, tot de avond toe.	²³ De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot de avond toe.	²³ L'homme sort pour se rendre à son ouvrage, Et à son travail, jusqu'au soir.
²⁴ Hoe groot zijn Uw werken, HEERE, U hebt alles met wijsheid gemaakt, de aarde is vol van Uw rijkdommen.	²⁴ Hoe talrijk zijn uw werken, o Here, Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; de aarde is vol van uw schepselen.	²⁴ Que tes oeuvres sont en grand nombre, ô Eternel! Tu les as toutes faites avec sagesse. La terre est remplie de tes biens.
²⁵ Daar ligt de zee, groot en wijd uitgestrekt; daar leeft krioelend gedierte, niet te tellen, kleine dieren en grote.	²⁵ Daar is de zee, groot en wijd uitgestrekt, waarin gewemel is, zonder tal, kleine zowel als grote dieren;	²⁵ Voici la grande et vaste mer: Là se meuvent sans nombre Des animaux petits et grands;
²⁶ Daar varen de schepen, daar gaat de Leviathan, die U gevormd hebt om hem erin te laten spelen.	²⁶ Daar gaan de schepen, de Leviatan, die Gij geformeerd hebt om ermee te spelen.	²⁶ Là se promènent les navires, Et ce léviathan que tu as formé pour se jouer dans les flots.
²⁷ Zij allen wachten op U, dat U hun voedsel geeft op zijn tijd.	²⁷ Zij alle wachten op U, dat Gij hun spijze geeft te rechter tijd;	²⁷ Tous ces animaux espèrent en toi, Pour que tu leur donnes la nourriture en son temps.
²⁸ Geeft U het hun, zij verzamelen het, doet U Uw hand open, zij worden met het goede verzadigd.	²⁸ Geeft Gij hun die, zij zamelen op, opent Gij uw hand, zij worden met goed verzadigd;	²⁸ Tu la leur donnes, et ils la recueillent; Tu ouvres ta main, et ils se rassasient de biens.
²⁹ Verbergt U Uw aangezicht, zij worden door schrik overmand, neemt U hun adem weg, zij geven de geest en keren terug tot hun stof.	²⁹ Verbergt Gij uw aangezicht, zij worden verdelgd, neemt Gij hun adem weg, zij sterven en keren weder tot hun stof;	²⁹ Tu caches ta face: ils sont tremblants; Tu leur retires le souffle: ils expirent, Et retournent dans leur poussière.
³⁰ Zendt U Uw Geest uit, dan worden zij geschapen en vernieuwt U het gelaat van de aardbodem.	³⁰ Zendt Gij uw Geest uit, zij worden geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat van de aardbodem.	³⁰ Tu envoies ton souffle: ils sont créés, Et tu renouvelles la face de la terre.
³¹ De heerlijkheid van de HEERE zij voor eeuwig, laat de HEERE Zich verblijden in Zijn werken.	³¹ De heerlijkheid des Heren zij tot in eeuwigheid, de Here verheuge Zich over zijn werken.	³¹ Que la gloire de l'Eternel subsiste à jamais! Que l'Eternel se réjouisse de ses oeuvres!
³² Aanschouwt Hij de aarde, dan beeft hij, raakt Hij de bergen aan, dan roken zij.	³² Ziet Hij de aarde aan, dan beeft zij, raakt Hij de bergen aan, dan roken zij.	³² Il regarde la terre, et elle tremble; Il touche les montagnes, et elles sont fumantes.
³³ Ik zal voor de HEERE zingen in mijn leven, ik zal voor mijn God psalmen zingen, mijn leven lang.	³³ Ik zal de Here zingen, zolang ik leef, ik zal mijn God psalmzingen, zolang ik ben;	³³ Je chanterai l'Eternel tant que je vivrai, Je célébrerai mon Dieu tant que j'existerai.
³⁴ Mijn overdenking van Hem zal aangenaam zijn, ík zal mij in de HEERE verblijden.	³⁴ Moge mijn overdenking Hem behagen. Ik zal mij in de Here verheugen.	³⁴ Que mes paroles lui soient agréables! Je veux me réjouir en l'Eternel.
³⁵ De zondaars zullen van de aarde verdwijnen, de goddelozen zullen er niet meer zijn. Loof de HEERE, mijn ziel! Halleluja!	³⁵ De zondaren zullen van de aarde vergaan, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof de Here, mijn ziel. Halleluja.	³⁵ Que les pécheurs disparaissent de la terre, Et que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis l'Eternel! Louez l'Eternel!