Hispage :: Online Bibles :: Many translations in many languages

Job 39

© Herziene Statenvertaling	© NBG	King James
¹ Kunt u voor de leeuwin op prooi jagen en het verlangen van de jonge leeuwen vervullen,	¹ Kunt gij een prooi jagen voor de leeuwin en de begeerte der jonge leeuwen vervullen,	¹ Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? [or] canst thou mark when the hinds do calve?
² als zij zich bukken in de holen, en in hun schuilplaats zitten te loeren?	² Wanneer zij wegduiken in hun holen, in het struikgewas op de loer liggen?	² Canst thou number the months [that] they fulfil? or knowest thou the time when they bring forth?
³ Wie bereidt voor de raaf zijn voedsel, als zijn jongen om hulp roepen tot God, als zij ronddwalen omdat er geen eten is?	³ Wie verschaft de raaf zijn buit, wanneer zijn jongen tot God roepen, ronddolen zonder eten?	³ They bow themselves, they bring forth their young ones, they cast out their sorrows.
⁴ Weet u de tijd waarop de berggeiten baren? Hebt u gezien dat de hinden jongen werpen?	⁴ Kent gij de tijd, waarop de gemzen werpen? Neemt gij het jongen der hinden waar?	⁴ Their young ones are in good liking, they grow up with corn; they go forth, and return not unto them.
⁵ Kunt u de maanden tellen die zij vol moeten maken? En weet u de tijd van hun baren?	⁵ Kunt gij de maanden van haar dracht tellen, en kent gij de tijd, waarop zij werpen?	⁵ Who hath sent out the wild ass free? or who hath loosed the bands of the wild ass?
⁶ Zij krommen zich en werpen hun jongen, hun weeën drijven hun vrucht uit.	⁶ Zij krommen zich, brengen haar jongen voort, drijven haar vrucht uit.	⁶ Whose house I have made the wilderness, and the barren land his dwellings.
⁷ Hun jongen worden sterk, ze worden groot in het veld; ze gaan weg en komen niet meer bij hen terug.	⁷ Haar jongen worden krachtig, groeien op in het veld, zij lopen weg en keren niet tot haar terug.	⁷ He scorneth the multitude of the city, neither regardeth he the crying of the driver.
⁸ Wie heeft de wilde ezel vrij laten gaan? En wie heeft de banden van de woudezel losgemaakt?	⁸ Wie heeft de wilde ezel de vrijheid gegeven, ja, wie heeft de banden van de ezel der steppe geslaakt,	⁸ The range of the mountains [is] his pasture, and he searcheth after every green thing.
⁹ Ik heb hem de wildernis als zijn huis gegeven, en de zoutvlakte als zijn woning.	⁹ Wie Ik de vlakte tot zijn woning aanwees en het zilte land tot zijn verblijf?	⁹ Will the unicorn be willing to serve thee, or abide by thy crib?
¹⁰ Hij lacht om het rumoer van de stad; het luide geroep van de slavendrijver hoort hij niet.	¹⁰ Hij lacht om het gewoel der stad, luistert niet naar het geschreeuw van de drijver;	¹⁰ Canst thou bind the unicorn with his band in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?
¹¹ Hij speurt de bergen af, dat is zijn weide; en hij zoekt naar alles wat maar groen is.	¹¹ Hij zoekt de bergen af als zijn weide en speurt naar al wat groen is.	¹¹ Wilt thou trust him, because his strength [is] great? or wilt thou leave thy labour to him?
¹² Zou de wilde os u willen dienen? Zou hij overnachten bij uw kribbe?	¹² Zou de woudos u dienstbaar willen zijn, willen overnachten bij uw kribbe?	¹² Wilt thou believe him, that he will bring home thy seed, and gather [it into] thy barn?
¹³ Kunt u de wilde os met zijn eigen touw vastbinden om voren te trekken? Zou hij de dalgrond achter u eggen?	¹³ Kunt gij de woudos met een touw in de vore dwingen? Zal hij achter u de dalgrond eggen?	¹³ [Gavest thou] the goodly wings unto the peacocks? or wings and feathers unto the ostrich?
¹⁴ Vertrouwt u op hem, omdat zijn kracht groot is? Laat u uw arbeid aan hem over?	¹⁴ Vertrouwt gij op hem, omdat zijn kracht zo groot is? of laat gij aan hem uw zwoegen over?	¹⁴ Which leaveth her eggs in the earth, and warmeth them in dust,
¹⁵ Vertrouwt u hem dat hij uw zaad zal terugbrengen en zal verzamelen voor uw dorsvloer?	¹⁵ Rekent gij op hem, dat hij uw koren zal binnenhalen en het naar uw dorsvloer zal samenbrengen?	¹⁵ And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may break them.
¹⁶ De vleugels van de struisvogel klapwieken vrolijk, net als de veren van de ooievaar en het ander gevederte.	¹⁶ Vrolijk klapwieken de vleugels van de struis; zijn dat liefderijke slagpennen en veren,	¹⁶ She is hardened against her young ones, as though [they were] not hers: her labour is in vain without fear;
¹⁷ Maar zij laat haar eieren achter in de aarde, en verwarmt ze in het stof,	¹⁷ Als zij haar eieren overlaat aan de aarde en ze warm laat worden in het zand,	¹⁷ Because God hath deprived her of wisdom, neither hath he imparted to her understanding.
¹⁸ en vergeet dat een voet ze kan breken, en dat de dieren van het veld ze kunnen vertrappen.	¹⁸ En vergeet, dat een voet ze vertrappen en het gedierte des velds ze vertreden kan?	¹⁸ What time she lifteth up herself on high, she scorneth the horse and his rider.
¹⁹ Zij behandelt haar jongen hard, alsof ze niet van haar zijn; zij is zonder angst of haar inspanning voor niets is.	¹⁹ Zij behandelt haar jongen hard, alsof zij de hare niet zijn; of haar zwoegen vergeefs is, deert haar niet,	¹⁹ Hast thou given the horse strength? hast thou clothed his neck with thunder?
²⁰ Want God heeft haar de wijsheid onthouden, en heeft haar niets aan inzicht toebedeeld.	²⁰ Want God heeft haar wijsheid onthouden en haar geen deel aan het inzicht gegeven.	²⁰ Canst thou make him afraid as a grasshopper? the glory of his nostrils [is] terrible.
²¹ Maar als het tijd is, richt zij zich op in de hoogte; zij lacht om het paard en zijn berijder.	²¹ Wanneer zij fier met de vleugels klapt, lacht zij om ros en ruiter.	²¹ He paweth in the valley, and rejoiceth in [his] strength: he goeth on to meet the armed men.
²² Kunt u het paard kracht geven? Kunt u zijn nek met manen bekleden?	²² Kunt gij het paard sterkte geven, zijn nek met manen bekleden?	²² He mocketh at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from the sword.
²³ Laat u het springen als een sprinkhaan? De majesteit van zijn gesnuif is een verschrikking.	²³ Kunt gij het doen springen als een sprinkhaan? Zijn trots gesnuif is een verschrikking.	²³ The quiver rattleth against him, the glittering spear and the shield.
²⁴ Het schraapt in de dalgrond en het is vrolijk in zijn kracht, en het trekt uit, de wapens tegemoet.	²⁴ Het doorwoelt met vreugde het dal, met kracht trekt het de strijd tegemoet;	²⁴ He swalloweth the ground with fierceness and rage: neither believeth he that [it is] the sound of the trumpet.
²⁵ Het lacht om de angst en is niet ontsteld, en keert niet om vanwege het zwaard.	²⁵ Het lacht om de vrees en is onvervaard en deinst voor het zwaard niet terug.	²⁵ He saith among the trumpets, Ha, ha; and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
²⁶ De pijlkoker klettert tegen hem aan, het ijzer van de werpspies en de speer.	²⁶ Boven hem rinkelt de pijlkoker, flikkeren lans en speer;	²⁶ Doth the hawk fly by thy wisdom, [and] stretch her wings toward the south?
²⁷ Al trillend en briesend verslindt het de aarde, en is niet te houden als het geluid van de bazuin klinkt.	²⁷ Onstuimig en wild verslindt het de bodem en is niet te houden als de hoorn klinkt;	²⁷ Doth the eagle mount up at thy command, and make her nest on high?
²⁸ Bij elke bazuinklank zegt het: Ha! en van verre ruikt het de strijd, en het hoort het tieren van de vorsten en het krijgsgeschreeuw.	²⁸ Het hinnikt, zo vaak de hoorn wordt geblazen en reeds van verre ruikt het de strijd, het geroep der aanvoerders en het krijgsgeschreeuw.	²⁸ She dwelleth and abideth on the rock, upon the crag of the rock, and the strong place.
²⁹ Is het vanwege uw inzicht dat de valk vliegt, en zijn vleugels uitspreidt naar het zuiden?	²⁹ Is het door uw inzicht, dat de valk vliegt, zijn vleugels uitslaat naar het zuiden?	²⁹ From thence she seeketh the prey, [and] her eyes behold afar off.
³⁰ Is het op uw bevel dat de arend zich verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt?	³⁰ Is het op uw bevel, dat de gier zich verheft en zijn nest in de hoogte bouwt,	³⁰ Her young ones also suck up blood: and where the slain [are], there [is] she.
³¹ Hij woont en overnacht in de rots, op de punt van een rots, een vesting.	³¹ Op rotsen woont en vernacht, op rotspunt en bergtop?
³² Daarvandaan speurt hij naar voedsel; zijn ogen zien van veraf.	³² Vandaar speurt hij naar voedsel, zijn ogen turen in de verte;
³³ Zijn jongen slurpen bloed; en waar dodelijk gewonden liggen, daar is hij.	³³ Zijn jongen slurpen bloed, en waar verslagenen liggen, daar is hij.
³⁴ En de HEERE antwoordde Job en zei:	³⁴ En de Here antwoordde Job:
³⁵ Zal hij die een rechtszaak voert met de Almachtige, Hem onderwijzen? Laat hij die God ter verantwoording roept, daarop antwoorden.	³⁵ Wil de bediller twisten met de Almachtige? De aanklager van God antwoorde daarop!
³⁶ Toen antwoordde Job de HEERE en zei:	³⁶ Toen antwoordde Job de Here:
³⁷ Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond.	³⁷ Zie, ik ben te gering, hoe zal ik U bescheid geven? Ik leg de hand op mijn mond.
³⁸ Eén keer heb ik gesproken, maar ik zal niet antwoorden; twee keer, maar ik zal niet verdergaan.	³⁸ Eenmaal heb ik gesproken, maar ik doe het niet weer; ja tweemaal, maar ik ga er niet mee voort.