Hispage :: Online Bibles :: Many translations in many languages

¹ Waarom zijn de tijden niet verborgen voor de Almachtige, terwijl zij die Hem kennen, Zijn dagen niet zien?	¹ Waarom zijn vanwege de Almachtige geen oordeelstijden voorbehouden, en zien zij die Hem kennen, zijn gerichtsdagen niet?	¹ Pourquoi le Tout-Puissant ne met-il pas des temps en réserve, Et pourquoi ceux qui le connaissent ne voient-ils pas ses jours?
² Er zijn mensen die grenzen aantasten; zij roven een kudde en weiden die.	² Er zijn er, die grensstenen verzetten, die kudden roven en ze weiden.	² On déplace les bornes, On vole des troupeaux, et on les fait paître;
³ De ezel van de wezen drijven ze weg; het rund van een weduwe nemen ze in onderpand.	³ De ezel der wezen voeren zij weg, de koe der weduwe nemen zij te pand;	³ On enlève l'âne de l'orphelin, On prend pour gage le boeuf de la veuve;
⁴ Ze duwen de armen van de weg; tezamen verbergen zich de ellendigen van het land.	⁴ De armen dringen zij van de weg, de ellendigen des lands verbergen zich altegader.	⁴ On repousse du chemin les indigents, On force tous les malheureux du pays à se cacher.
⁵ Zie, zij zijn wilde ezels in de woestijn, zij trekken uit naar hun werk. Zij zoeken ijverig naar eten, de wildernis is voor hem en voor de kinderen tot voedsel.	⁵ Zie, als wilde ezels in de woestijn gaan zij uit tot hun werk, zoekend naar voedsel; de steppe moet hun het brood voor de kinderen verschaffen.	⁵ Et voici, comme les ânes sauvages du désert, Ils sortent le matin pour chercher de la nourriture, Ils n'ont que le désert pour trouver le pain de leurs enfants;
⁶ Op het veld oogsten zij zijn voer, en de wijngaard van de goddeloze lezen zij af.	⁶ In het veld halen zij zich voeder en de wijngaard van de goddeloze lezen zij af.	⁶ Ils coupent le fourrage qui reste dans les champs, Ils grappillent dans la vigne de l'impie;
⁷ De naakte laten zij overnachten zonder kleding, terwijl hij geen bedekking heeft tegen de kou.	⁷ Naakt overnachten zij, bij gebrek aan kleding, zij hebben geen dekking tegen de koude;	⁷ Ils passent la nuit dans la nudité, sans vêtement, Sans couverture contre le froid;
⁸ Zij worden nat door een stortvloed van de bergen, en zonder een toevluchtsoord klampen zij zich vast aan een rots.	⁸ Van de stortregen der bergen worden zij doornat, en bij gebrek aan een schuilplaats drukken zij zich vast tegen de rots.	⁸ Ils sont percés par la pluie des montagnes, Et ils embrassent les rochers comme unique refuge.
⁹ Zij rukken een weeskind van de borst, en van een ellendige nemen zij onderpand.	⁹ Er zijn er, die de wees van de moederborst roven en tegen de ellendige gewelddadig handelen.	⁹ On arrache l'orphelin à la mamelle, On prend des gages sur le pauvre.
¹⁰ Naakt lopen zij rond, zonder kleding, en hongerig dragen zij schoven.	¹⁰ Naakt lopen dezen rond, bij gebrek aan kleding, en zelf hongerend, dragen zij schoven;	¹⁰ Ils vont tout nus, sans vêtement, Ils sont affamés, et ils portent les gerbes;
¹¹ Tussen hun muren persen zij olie uit, treden de perskuipen, en hebben dorst.	¹¹ Tussen twee terrassen persen zij olie en treden de perskuipen, terwijl zij versmachten van dorst.	¹¹ Dans les enclos de l'impie ils font de l'huile, Ils foulent le pressoir, et ils ont soif;
¹² Vanuit de stad kermen mensen, en de ziel van de dodelijk gewonden schreeuwt het uit; toch beschikt God niets ongerijmds.	¹² Uit de stad stijgt het gekerm van stervenden op en roept de ziel van gewonden om hulp, doch God slaat geen acht op het gebed.	¹² Dans les villes s'exhalent les soupirs des mourants, L'âme des blessés jette des cris.... Et Dieu ne prend pas garde à ces infamies!
¹³ Zij zijn bij hen die het licht weerstaan; zij kennen Zijn wegen niet, en blijven niet op Zijn paden.	¹³ Anderen behoren tot de vijanden van het licht, zij kennen zijn wegen niet en blijven niet op zijn paden.	¹³ D'autres sont ennemis de la lumière, Ils n'en connaissent pas les voies, Ils n'en pratiquent pas les sentiers.
¹⁴ Vóór het licht staat de moordenaar op, hij doodt de ellendige en arme; en 's nachts is hij als een dief.	¹⁴ Tegen het daglicht maakt de moordenaar zich op en doodt de ellendige en de arme, en des nachts is hij een dief gelijk.	¹⁴ L'assassin se lève au point du jour, Tue le pauvre et l'indigent, Et il dérobe pendant la nuit.
¹⁵ Het oog van de overspeler wacht op de schemering; hij zegt: Geen oog mag mij waarnemen; en hij doet een masker voor zijn gezicht.	¹⁵ Het oog van de overspeler wacht op de schemering, denkende: Geen oog mag mij zien; en hij legt een bedekking op zijn gezicht.	¹⁵ L'oeil de l'adultère épie le crépuscule; Personne ne me verra, dit-il, Et il met un voile sur sa figure.
¹⁶ In de duisternis dringt hij door in de huizen. Overdag sluiten zij zichzelf op; zij willen niets weten van het licht.	¹⁶ In het duister dringt men de huizen binnen; overdag sluiten zij zich op, zij willen niets weten van het daglicht;	¹⁶ La nuit ils forcent les maisons, Le jour ils se tiennent enfermés; Ils ne connaissent pas la lumière.
¹⁷ Ja, de schaduw van de dood is voor hen allen als de morgen, want men kent de verschrikkingen van de schaduw van de dood.	¹⁷ Want voor hen tezamen is diepe duisternis als morgenstond, daar zij met de verschrikkingen der diepe duisternis vertrouwd zijn.	¹⁷ Pour eux, le matin c'est l'ombre de la mort, Ils en éprouvent toutes les terreurs.
¹⁸ Hij is snel op het wateroppervlak; hun deel op de aarde is vervloekt; hij wendt zich niet in de richting van de wijngaarden.	¹⁸ Snel drijven zij voort op het watervlak, vervloekt wordt hun erfdeel in het land, zij slaan de weg naar de wijnbergen niet in.	¹⁸ Eh quoi! l'impie est d'un poids léger sur la face des eaux, Il n'a sur la terre qu'une part maudite, Il ne prend jamais le chemin des vignes!
¹⁹ Droogte met hitte roven het sneeuwwater weg; zo doet het graf bij hen die gezondigd hebben.	¹⁹ Droogte en hitte roven het sneeuwwater weg, zo het dodenrijk hen die zondigen.	¹⁹ Comme la sécheresse et la chaleur absorbent les eaux de la neige, Ainsi le séjour des morts engloutit ceux qui pèchent!
²⁰ Zelfs de baarmoeder vergeet hem, de maden doen zich aan hem te goed, er wordt niet meer aan hem gedacht; het onrecht wordt gebroken als een stuk hout.	²⁰ De moederschoot vergeet hem, de wormen vergasten zich aan hem, aan hem wordt niet meer gedacht, de ongerechtigheid wordt gebroken als een boom.	²⁰ Quoi! le sein maternel l'oublie, Les vers en font leurs délices, On ne se souvient plus de lui! L'impie est brisé comme un arbre,
²¹ De onvruchtbare, die niet baart, doet hij kwaad, en voor de weduwe doet hij niets goeds.	²¹ Hij die een onvruchtbare, welke niet baart, uitplundert, en aan een weduwe geen gunst bewijst,	²¹ Lui qui dépouille la femme stérile et sans enfants, Lui qui ne répand aucun bienfait sur la veuve!...
²² Ook trekt hij de machtigen neer door zijn kracht; als hij opstaat, is men zijn leven niet zeker.	²² En zelfs sterken voortsleept door zijn kracht; hij staat daar, maar is zijn leven niet zeker.	²² Non! Dieu par sa force prolonge les jours des violents, Et les voilà debout quand ils désespéraient de la vie;
²³ Doet God hem onbezorgd zijn, dan steunt hij daarop; maar Zijn ogen zijn op hun wegen gericht.	²³ Stelt Hij hem in veiligheid, hij leunt daarop, en zijn ogen zijn op hun wegen gericht.	²³ Il leur donne de la sécurité et de la confiance, Il a les regards sur leurs voies.
²⁴ Zij zijn een korte tijd verheven, daarna is er niemand van hen meer, zij worden neergedrukt; evenals alle anderen worden zij in het graf gesloten; en zij worden als de top van een aar afgesneden.	²⁴ Een korte tijd verheffen zij zich en zij zijn niet meer, zij zinken ineen en verschrompelen gelijk alles, zij worden afgesneden als de top van een halm.	²⁴ Ils se sont élevés; et en un instant ils ne sont plus, Ils tombent, ils meurent comme tous les hommes, Ils sont coupés comme la tête des épis.
²⁵ Is het dan niet zo? Wie kan mij tot een leugenaar maken, en mijn woorden tot niets maken?	²⁵ Indien dit zo niet is, wie durft mij logenstraffen en mijn woord teniet doen?	²⁵ S'il n'en est pas ainsi, qui me démentira, Qui réduira mes paroles à néant?