Hispage :: Online Bibles :: Many translations in many languages

Job 14

© Herziene Statenvertaling	© NBG	King James
¹ De mens, geboren uit een vrouw, is kort van dagen en verzadigd van onrust.	¹ De mens, uit een vrouw geboren, is kort van dagen en zat van onrust.	¹ Man [that is] born of a woman [is] of few days, and full of trouble.
² Als een bloem komt hij op en hij verwelkt; hij vlucht als een schaduw en houdt geen stand.	² Als een bloem ontluikt hij en verwelkt, als een schaduw vliedt hij heen en houdt geen stand.	² He cometh forth like a flower, and is cut down: he fleeth also as a shadow, and continueth not.
³ Ja, voor zo iemand doet U Uw ogen open, en U brengt mij met U in het gericht.	³ En op zulk een vestigt Gij nog uw oog; Gij daagt mij voor U in het gericht.	³ And dost thou open thine eyes upon such an one, and bringest me into judgment with thee?
⁴ Wie zal een reine geven uit een onreine? Niet één.	⁴ Komt ooit een reine uit een onreine? Niet een.	⁴ Who can bring a clean [thing] out of an unclean? not one.
⁵ Als zijn dagen vastgesteld zijn, het getal van zijn maanden bij U bekend is, en U zijn grenzen bepaald hebt, die hij niet kan overschrijden,	⁵ Indien zijn dagen vastgesteld zijn, het getal zijner maanden bij U bepaald is, Gij zijn grenzen gesteld hebt, die hij niet zal overschrijden,	⁵ Seeing his days [are] determined, the number of his months [are] with thee, thou hast appointed his bounds that he cannot pass;
⁶ wend Uw blik dan van hem af, zodat hij rust heeft en als een dagloner van zijn dag geniet.	⁶ Wend dan uw blik van hem af, opdat hij rust vinde, zodat hij als een dagloner behagen scheppe in zijn dag.	⁶ Turn from him, that he may rest, till he shall accomplish, as an hireling, his day.
⁷ Want voor een boom is er, als hij omgehakt wordt, nog hoop dat hij zich weer vernieuwt, en zijn jonge loten niet ophouden uit te lopen.	⁷ Want voor een boom blijft er nog hoop; wordt die omgehouwen, hij loopt weer uit, en zijn nieuwe scheuten blijven niet achterwege.	⁷ For there is hope of a tree, if it be cut down, that it will sprout again, and that the tender branch thereof will not cease.
⁸ Al wordt zijn wortel in de aarde oud, en sterft zijn stronk in het stof,	⁸ Wanneer zijn wortel in de aarde veroudert en zijn tronk in de grond afsterft,	⁸ Though the root thereof wax old in the earth, and the stock thereof die in the ground;
⁹ bij het ruiken van water zal hij weer uitlopen, en maakt hij weer een twijg, zoals een plant.	⁹ Dan bot hij weer uit, zodra hij water ruikt, en schiet twijgen als een jonge plant.	⁹ [Yet] through the scent of water it will bud, and bring forth boughs like a plant.
¹⁰ Maar een man sterft en is krachteloos; als een mens de geest geeft, waar is hij dan?	¹⁰ Maar wanneer een man sterft, dan ligt hij krachteloos neer; geeft een mens de geest, waar is hij gebleven?	¹⁰ But man dieth, and wasteth away: yea, man giveth up the ghost, and where [is] he?
¹¹ Het water loopt weg uit een meer, en een rivier verzandt en valt droog.	¹¹ Zoals water verdampt uit een meer en een rivier verloopt en uitdroogt,	¹¹ [As] the waters fail from the sea, and the flood decayeth and drieth up:
¹² Zo gaat een mens liggen, en hij staat niet meer op. Totdat de hemel er niet meer is, zullen zij niet ontwaken of opgewekt worden uit hun slaap.	¹² Zo legt een mens zich neer en staat niet weer op; totdat de hemelen niet meer zijn, ontwaken zij niet en worden niet wakker uit hun slaap.	¹² So man lieth down, and riseth not: till the heavens [be] no more, they shall not awake, nor be raised out of their sleep.
¹³ Och, verstopte U mij maar in het graf, verborg U mij maar totdat Uw toorn zich afkeert; stelde U maar een grens voor mij vast en dacht U maar aan mij!	¹³ Och, of Gij mij in het dodenrijk wildet versteken, mij verbergen, totdat uw toorn geweken was; dat Gij mij een tijd steldet en dan weer aan mij dacht.	¹³ O that thou wouldest hide me in the grave, that thou wouldest keep me secret, until thy wrath be past, that thou wouldest appoint me a set time, and remember me!
¹⁴ Als een man gestorven is, zal hij dan weer levend worden? Dan zou ik alle dagen van mijn strijd hopen, totdat er voor mij verandering zou komen.	¹⁴ Als een mens sterft, zou hij herleven? Dan zou ik hoop hebben al de dagen van mijn zware dienst, totdat mijn aflossing zou komen.	¹⁴ If a man die, shall he live [again]? all the days of my appointed time will I wait, till my change come.
¹⁵ U zou roepen, en ík zou U antwoorden, U zou verlangen naar het werk van Uw handen.	¹⁵ Gij zoudt roepen en ik zou U antwoorden, naar het maaksel uwer handen zoudt Gij verlangen.	¹⁵ Thou shalt call, and I will answer thee: thou wilt have a desire to the work of thine hands.
¹⁶ Maar nu telt U mijn voetstappen; U bewaart mij niet vanwege mijn zonde.	¹⁶ Dan zoudt Gij, al teldet Gij mijn schreden, geen zonde bij mij waarnemen,	¹⁶ For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?
¹⁷ Mijn overtreding is in een buidel verzegeld, en U houdt mijn ongerechtigheid bijeen.	¹⁷ Mijn overtreding zou in een buidel verzegeld zijn, en mijn ongerechtigheid zoudt Gij toepleisteren.	¹⁷ My transgression [is] sealed up in a bag, and thou sewest up mine iniquity.
¹⁸ Zeker, een berg die valt, vergaat, en een rots wordt van zijn plaats gehaald.	¹⁸ Gelijk een ineenstortende berg in gruis valt, en een rots gerukt wordt uit haar plaats,	¹⁸ And surely the mountain falling cometh to nought, and the rock is removed out of his place.
¹⁹ Water vermaalt stenen, het stof van de aarde overdekt het gewas, dat vanzelf opkomt; zo doet U de hoop van de sterveling vergaan.	¹⁹ Het water stenen afslijpt, zijn stromen het stof der aarde wegspoelen, zo vernietigt Gij des mensen hoop.	¹⁹ The waters wear the stones: thou washest away the things which grow [out] of the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.
²⁰ U overweldigt hem voor altijd, en hij gaat heen; U verandert zijn gezicht en stuurt hem weg.	²⁰ Gij overweldigt hem voor altijd en hij gaat heen, Gij verandert zijn gelaat en zendt hem weg.	²⁰ Thou prevailest for ever against him, and he passeth: thou changest his countenance, and sendest him away.
²¹ Zijn kinderen krijgen aanzien en hij weet het niet; of zij worden veracht, en hij let niet op hen.	²¹ Zijn zonen mogen tot ere komen, maar hij weet het niet; of komen zij tot lage staat, hij bemerkt niets van hen.	²¹ His sons come to honour, and he knoweth [it] not; and they are brought low, but he perceiveth [it] not of them.
²² Maar zijn vlees aan hem lijdt pijn; en zijn ziel binnen in hem rouwt.	²² Slechts over hemzelf lijdt zijn vlees smart, en zijn ziel treurt over hemzelf.	²² But his flesh upon him shall have pain, and his soul within him shall mourn.