Hispage :: Online Bibles :: Many translations in many languages

¹ De mens, geboren uit een vrouw, is kort van dagen en verzadigd van onrust.	¹ De mens, uit een vrouw geboren, is kort van dagen en zat van onrust.	¹ L'homme né de la femme! Sa vie est courte, sans cesse agitée.
² Als een bloem komt hij op en hij verwelkt; hij vlucht als een schaduw en houdt geen stand.	² Als een bloem ontluikt hij en verwelkt, als een schaduw vliedt hij heen en houdt geen stand.	² Il naît, il est coupé comme une fleur; Il fuit et disparaît comme une ombre.
³ Ja, voor zo iemand doet U Uw ogen open, en U brengt mij met U in het gericht.	³ En op zulk een vestigt Gij nog uw oog; Gij daagt mij voor U in het gericht.	³ Et c'est sur lui que tu as l'oeil ouvert! Et tu me fais aller en justice avec toi!
⁴ Wie zal een reine geven uit een onreine? Niet één.	⁴ Komt ooit een reine uit een onreine? Niet een.	⁴ Comment d'un être souillé sortira-t-il un homme pur? Il n'en peut sortir aucun.
⁵ Als zijn dagen vastgesteld zijn, het getal van zijn maanden bij U bekend is, en U zijn grenzen bepaald hebt, die hij niet kan overschrijden,	⁵ Indien zijn dagen vastgesteld zijn, het getal zijner maanden bij U bepaald is, Gij zijn grenzen gesteld hebt, die hij niet zal overschrijden,	⁵ Si ses jours sont fixés, si tu as compté ses mois, Si tu en as marqué le terme qu'il ne saurait franchir,
⁶ wend Uw blik dan van hem af, zodat hij rust heeft en als een dagloner van zijn dag geniet.	⁶ Wend dan uw blik van hem af, opdat hij rust vinde, zodat hij als een dagloner behagen scheppe in zijn dag.	⁶ Détourne de lui les regards, et donne-lui du relâche, Pour qu'il ait au moins la joie du mercenaire à la fin de sa journée.
⁷ Want voor een boom is er, als hij omgehakt wordt, nog hoop dat hij zich weer vernieuwt, en zijn jonge loten niet ophouden uit te lopen.	⁷ Want voor een boom blijft er nog hoop; wordt die omgehouwen, hij loopt weer uit, en zijn nieuwe scheuten blijven niet achterwege.	⁷ Un arbre a de l'espérance: Quand on le coupe, il repousse, Il produit encore des rejetons;
⁸ Al wordt zijn wortel in de aarde oud, en sterft zijn stronk in het stof,	⁸ Wanneer zijn wortel in de aarde veroudert en zijn tronk in de grond afsterft,	⁸ Quand sa racine a vieilli dans la terre, Quand son tronc meurt dans la poussière,
⁹ bij het ruiken van water zal hij weer uitlopen, en maakt hij weer een twijg, zoals een plant.	⁹ Dan bot hij weer uit, zodra hij water ruikt, en schiet twijgen als een jonge plant.	⁹ Il reverdit à l'approche de l'eau, Il pousse des branches comme une jeune plante.
¹⁰ Maar een man sterft en is krachteloos; als een mens de geest geeft, waar is hij dan?	¹⁰ Maar wanneer een man sterft, dan ligt hij krachteloos neer; geeft een mens de geest, waar is hij gebleven?	¹⁰ Mais l'homme meurt, et il perd sa force; L'homme expire, et où est-il?
¹¹ Het water loopt weg uit een meer, en een rivier verzandt en valt droog.	¹¹ Zoals water verdampt uit een meer en een rivier verloopt en uitdroogt,	¹¹ Les eaux des lacs s'évanouissent, Les fleuves tarissent et se dessèchent;
¹² Zo gaat een mens liggen, en hij staat niet meer op. Totdat de hemel er niet meer is, zullen zij niet ontwaken of opgewekt worden uit hun slaap.	¹² Zo legt een mens zich neer en staat niet weer op; totdat de hemelen niet meer zijn, ontwaken zij niet en worden niet wakker uit hun slaap.	¹² Ainsi l'homme se couche et ne se relèvera plus, Il ne se réveillera pas tant que les cieux subsisteront, Il ne sortira pas de son sommeil.
¹³ Och, verstopte U mij maar in het graf, verborg U mij maar totdat Uw toorn zich afkeert; stelde U maar een grens voor mij vast en dacht U maar aan mij!	¹³ Och, of Gij mij in het dodenrijk wildet versteken, mij verbergen, totdat uw toorn geweken was; dat Gij mij een tijd steldet en dan weer aan mij dacht.	¹³ Oh! si tu voulais me cacher dans le séjour des morts, M'y tenir à couvert jusqu'à ce que ta colère fût passée, Et me fixer un terme auquel tu te souviendras de moi!
¹⁴ Als een man gestorven is, zal hij dan weer levend worden? Dan zou ik alle dagen van mijn strijd hopen, totdat er voor mij verandering zou komen.	¹⁴ Als een mens sterft, zou hij herleven? Dan zou ik hoop hebben al de dagen van mijn zware dienst, totdat mijn aflossing zou komen.	¹⁴ Si l'homme une fois mort pouvait revivre, J'aurais de l'espoir tout le temps de mes souffrances, Jusqu'à ce que mon état vînt à changer.
¹⁵ U zou roepen, en ík zou U antwoorden, U zou verlangen naar het werk van Uw handen.	¹⁵ Gij zoudt roepen en ik zou U antwoorden, naar het maaksel uwer handen zoudt Gij verlangen.	¹⁵ Tu appellerais alors, et je te répondrais, Tu languirais après l'ouvrage de tes mains.
¹⁶ Maar nu telt U mijn voetstappen; U bewaart mij niet vanwege mijn zonde.	¹⁶ Dan zoudt Gij, al teldet Gij mijn schreden, geen zonde bij mij waarnemen,	¹⁶ Mais aujourd'hui tu comptes mes pas, Tu as l'oeil sur mes péchés;
¹⁷ Mijn overtreding is in een buidel verzegeld, en U houdt mijn ongerechtigheid bijeen.	¹⁷ Mijn overtreding zou in een buidel verzegeld zijn, en mijn ongerechtigheid zoudt Gij toepleisteren.	¹⁷ Mes transgressions sont scellées en un faisceau, Et tu imagines des iniquités à ma charge.
¹⁸ Zeker, een berg die valt, vergaat, en een rots wordt van zijn plaats gehaald.	¹⁸ Gelijk een ineenstortende berg in gruis valt, en een rots gerukt wordt uit haar plaats,	¹⁸ La montagne s'écroule et périt, Le rocher disparaît de sa place,
¹⁹ Water vermaalt stenen, het stof van de aarde overdekt het gewas, dat vanzelf opkomt; zo doet U de hoop van de sterveling vergaan.	¹⁹ Het water stenen afslijpt, zijn stromen het stof der aarde wegspoelen, zo vernietigt Gij des mensen hoop.	¹⁹ La pierre est broyée par les eaux, Et la terre emportée par leur courant; Ainsi tu détruis l'espérance de l'homme.
²⁰ U overweldigt hem voor altijd, en hij gaat heen; U verandert zijn gezicht en stuurt hem weg.	²⁰ Gij overweldigt hem voor altijd en hij gaat heen, Gij verandert zijn gelaat en zendt hem weg.	²⁰ Tu es sans cesse à l'assaillir, et il s'en va; Tu le défigures, puis tu le renvoies.
²¹ Zijn kinderen krijgen aanzien en hij weet het niet; of zij worden veracht, en hij let niet op hen.	²¹ Zijn zonen mogen tot ere komen, maar hij weet het niet; of komen zij tot lage staat, hij bemerkt niets van hen.	²¹ Que ses fils soient honorés, il n'en sait rien; Qu'ils soient dans l'abaissement, il l'ignore.
²² Maar zijn vlees aan hem lijdt pijn; en zijn ziel binnen in hem rouwt.	²² Slechts over hemzelf lijdt zijn vlees smart, en zijn ziel treurt over hemzelf.	²² C'est pour lui seul qu'il éprouve de la douleur en son corps, C'est pour lui seul qu'il ressent de la tristesse en son âme.