Hispage :: Online Bibles :: Many translations in many languages

¹ Toen hielden deze drie mannen op Job te antwoorden, omdat hij in eigen ogen rechtvaardig was.	¹ Toen hielden deze drie mannen op Job te antwoorden, omdat hij in zijn eigen ogen rechtvaardig was.	¹ Toen hielden de drie mannen op Job te antwoorden, dewijl hij zich voor rechtvaardig hield.	¹ Toen die drie mannen ophielden Job te beantwoorden, omdat hij in eigen oog rechtschapen was,
² En de toorn van Elihu, de zoon van Barakel, de Buziet, uit het geslacht van Ram, ontbrandde; tegen Job ontbrandde zijn toorn, omdat deze zich tegenover God voor rechtvaardig hield,	² Toen ontstak de woede van Elihu, de zoon van Baracheël, de Buziet, uit het geslacht van Ram. Tegen Job ontstak zijn woede, omdat die zichzelf rechtvaardigde tegenover God.	² Maar Elihu, de zoon van Baracheël van Buz, van het geslacht van Ram, werd toornig op Job, omdat hij zijne ziel meer rechtvaardigde dan God.	² ontbrandde de toorn van Elihu, den zoon van Baracheel, van Buz, uit het geslacht van Ram: tegen Job ontbrandde zijn toorn, omdat hij had volgehouden tegenover God gelijk te hebben;
³ En tegen diens drie vrienden ontbrandde zijn toorn, omdat zij geen antwoord gevonden en Job nochtans schuldig verklaard hadden.	³ Zijn woede ontstak ook tegen zijn drie vrienden, omdat zij geen antwoord vonden, maar Job toch schuldig verklaarden.	³ Ook werd hij toornig op zijne drie vrienden, omdat zij geen antwoord vonden en Job nochtans veroordeelden.	³ en tegen diens drie vrienden ontbrandde zijn toorn, omdat zij geen antwoord hadden gevonden waardoor zij Job van ongelijk hadden overtuigd.
⁴ Maar Elihu had gewacht Job aan te spreken, omdat zij ouder waren dan hij.	⁴ Maar Elihu had met spreken gewacht op Job, omdat zij ouder van dagen waren dan hij.	⁴ En Elihu had gewacht, totdat zij met Job gesproken hadden, omdat zij ouder waren dan hij.	⁴ Elihu nu had gewacht terwijl zij met Job spraken, omdat zij ouder van dagen waren dan hij;
⁵ Doch toen Elihu zag, dat er in de mond der drie mannen geen antwoord meer was, ontbrandde zijn toorn.	⁵ Toen Elihu echter zag dat er geen antwoord was in de mond van die drie mannen, ontstak zijn woede.	⁵ Daarom, toen hij zag, dat er geen antwoord was in den mond der drie mannen, werd hij toornig.	⁵ maar nu Elihu zag dat van die drie mannen geen antwoord meer kwam, ontbrandde zijn toorn.
⁶ En de Buziet Elihu, de zoon van Barakel, nam het woord en zeide: Ik ben nog jong en gij zijt hoogbejaard; daarom schroomde ik en vreesde u mede te delen wat ik weet.	⁶ Daarom antwoordde Elihu, de zoon van Baracheël, de Buziet, en zei: Ik ben jonger van dagen, maar jullie zijn stokoud; daarom was ik beschroomd en bevreesd om jullie mijn gevoelen te vertellen.	⁶ En zo antwoordde Elihu, de zoon van Baracheël van Buz, en sprak: Ik ben jong, en gijlieden zijt oud; daarom heb ik geschroomd en gevreesd mijn gevoelen aan u te ontvouwen.	⁶ Zo hief Elihu, de zoon van Baracheel, van Buz, aan en zeide: Ik ben nog jong, en gij zijt bedaagd; daarom schroomde ik en vreesde u mee te delen wat ik weet.
⁷ Ik dacht: Laat de ouderdom spreken, en de veelheid van jaren wijsheid verkondigen.	⁷ Ik zei: Laat de dagen spreken, en de veelheid van jaren wijsheid bekendmaken.	⁷ Ik dacht: Laat de jaren spreken, en laat de veelheid der dagen de wijsheid te kennen geven.	⁷ Ik dacht: Laat de bedaagdheid spreken, de veelheid van jaren wijsheid meedelen.
⁸ Voorwaar, het is de geest in de stervelingen en de adem des Almachtigen, die hun inzicht geeft.	⁸ Voorwaar, het is de Geest van God in de sterveling, en de adem van de Almachtige, die hen verstandig maakt.	⁸ Maar voorwaar, de geest, die in de mensen is, en de adem des Almachtigen, die maakt hen verstandig.	⁸ Maar de geest Gods is in den mens, en de adem des Machtigen, die geeft hem doorzicht.
⁹ Niet de bejaarden hebben de wijsheid, en niet de ouden verstaan wat recht is.	⁹ Niet de velen van jaren zijn wijs, niet de oude mensen begrijpen het recht.	⁹ De bejaarden zijn niet altijd de wijsten en de ouden verstaan niet wat recht is.	⁹ Niet de bejaarden hebben de wijsheid, niet de ouden hebben inzicht in wat recht is.
¹⁰ Daarom zeg ik: Luister naar mij, ook ik zal mededelen, wat ik weet.	¹⁰ Daarom zeg ik: Luister naar mij; ook ik zal mijn gevoelen vertellen.	¹⁰ Daarom wil ik ook spreken; hoort mij: ik zal mijn gevoelen ook ontvouwen.	¹⁰ Daarom zeg ik: Luistert naar mij; ook ik zal meedelen wat ik weet.
¹¹ Zie, ik heb gewacht op uw woorden, opmerkzaam geluisterd naar uw inzichten, totdat gij het gesprokene zoudt hebben doorgrond.	¹¹ Zie, ik heb gewacht op jullie woorden; ik heb al jullie inzichten aangehoord tot jullie naar woorden moesten zoeken.	¹¹ Zie, ik heb gewacht, totdat gijlieden gesproken hadt; ik heb uw verstand opgemerkt, totdat gij de rechte redenen troft,	¹¹ Zie, ik heb gewacht op wat gij zeggen zoudt, het oor te luisteren gelegd naar verstandige taal van u, of gij de rechte woorden vondt.
¹² Ik heb u mijn aandacht gewijd, maar zie, niemand weerlegde Job, niemand uwer beantwoordde zijn redeneringen.	¹² Ik heb op jullie gelet, en zie, er is niemand die Job kon overtuigen, niemand van jullie die zijn woorden beantwoordde.	¹² en heb acht gegeven op ulieden; maar zie, er is niemand van u, die Job bestraft, of op zijne redenen antwoordt.	¹² Maar hoewel ik acht op u gaf, is er niemand die Job weerlegt, geen van u beantwoordt zijn woorden.
¹³ Zegt nu niet: Wij hebben wijsheid aangetroffen; slechts God, geen mens kan hem uit het veld slaan.	¹³ Ik zeg dit opdat jullie niet zeggen: Wij hebben de wijsheid gevonden; God heeft hem uitgestoten, geen mens.	¹³ Gij zult misschien zeggen: Wij hebben de wijsheid getroffen; God heeft hem verstoten en anders niemand.	¹³ Zegt nu niet: Wij hebben wijsheid bij hem aangetroffen; God, geen mens kan hem verslaan--
¹⁴ Tegen mij heeft hij immers geen woord ingebracht, en met uw redeneringen zal ik hem niet antwoorden.	¹⁴ Nu heeft hij geen woorden tot mij gericht, en ik zal hem geen antwoord geven met jullie woorden.	¹⁴ Die rede voldoet mij niet; ik wil hem niet naar uwe redenen antwoorden.	¹⁴ tegen mij toch heeft hij geen woord ingebracht, en ik zal hem niet met de uwe beantwoorden.
¹⁵ Zij staan verslagen, zij antwoorden niet meer; de woorden laten hen in de steek;	¹⁵ Zij zijn ontsteld, zij antwoorden niet meer; zij hebben de woorden van zich afgezet.	¹⁵ Ach, zij zijn versaagd, zij kunnen niet meer spreken.	¹⁵ Versaagd zijn zij; zij antwoorden niet meer; de woorden zijn van hen afgereisd.
¹⁶ En ik heb gewacht, omdat zij niet spreken, omdat zij daar staan en geen antwoord meer geven.	¹⁶ Ik heb gewacht, maar zij spreken niet; want zij staan stil, zij antwoorden niet meer.	¹⁶ Dewijl ik dan gewacht heb en zij niet konden spreken, want zij staan stil en antwoorden niet meer,	¹⁶ Ik heb gewacht, terwijl zij niet spraken--want zij stonden daar en antwoorden niet meer--
¹⁷ Ook ik zal antwoorden op mijn beurt, ook ik zal mededelen, wat ik weet.	¹⁷ Ook ik zal op mijn beurt antwoorden, ook ik zal mijn gevoelen vertellen.	¹⁷ zo wil ik toch ook mijn deel in het spreken hebben, en zal mijn gevoelen ontvouwen.	¹⁷ nu wil ik op mijn beurt gaan antwoorden, ook ik wil mededelen wat ik weet;
¹⁸ Want ik ben vol woorden, de geest in mijn binnenste dringt mij;	¹⁸ Want ik ben vol woorden; de geest in mijn binnenste benauwt mij.	¹⁸ Want ik ben zo vol van redenen, dat mij de adem in mijnen boezem benauwt.	¹⁸ want ik ben vol van woorden, de geest in mijn binnenste dringt mij.
¹⁹ Zie, mijn binnenste is als wijn die men geen uitweg geeft; als nieuwe zakken zou het bersten.	¹⁹ Zie, mijn buik is als wijn die niet geopend is; als nieuwe leren zakken zou hij scheuren.	¹⁹ Zie, mijne borst is als most, die toegestopt is, die de nieuwe zakken doet bersten.	¹⁹ Zie, mijn binnenste is als wijn in een vat zonder opening; als nieuwe zakken zal het barsten.
²⁰ Ik wil spreken om lucht te krijgen, mijn lippen openen om antwoord te geven.	²⁰ Ik zal spreken, zodat ik voor mijzelf lucht krijg; ik zal mijn lippen openen, zodat ik kan antwoorden.	²⁰ Ik moet spreken, opdat ik lucht krijge; ik moet mijne lippen openen en antwoorden.	²⁰ Ik wil spreken om lucht te krijgen, mijn lippen openen en aanheffen.
²¹ Ik zal niemand naar de ogen zien, en geen mens vleien,	²¹ O, laat ik voor niemand partij trekken, en geen mens naar de mond praten!	²¹ Ik wil niemands persoon aanzien, en zal geen mens roemen;	²¹ Niemand wil ik naar de ogen zien, geen mens wil ik vleien;
²² Want vleien kan ik niet, ras zou mijn Maker mij wegnemen.	²² Want ik kan niemand naar de mond praten; meteen zou mijn Maker mij wegnemen.	²² want ik weet niet te vleien; licht zou mijn Schepper mij anders wegnemen.	²² want vleien kan ik niet; alras zou mijn schepper mij wegnemen.