Hispage :: Online Bibles :: Many translations in many languages

¹ Naäman, de bevelhebber van het leger van de koning van Syrië, was een aanzienlijk man in de ogen van zijn heer en van hoog aanzien, want door hem had de HEERE de Syriërs verlossing gegeven. Deze man was een strijdbare held, maar hij was melaats.	¹ Naäman, de krijgsoverste van den koning van Syrië, was een voornaam man bij zijnen heer, en hoog in aanzien; want door hem gaf de Heer heil in Syrië, en hij was een heldhaftig man, doch melaats.	¹ Naaman, de leger overste van den koning van Aram, was een groot man bij zijn heer en in hooge gunst; want door hem had de Heer aan de Arameers overwinning geschonken. Maar de man was melaats.	¹ Naaman, de legeroverste van de koning van Aram, was zeer gezien bij zijn heer en stond in hoge gunst, want door hem had de Here een overwinning aan Aram geschonken. Maar deze man, een krijgsheld, was melaats.	¹ Naaman, chef de l'armée du roi de Syrie, jouissait de la faveur de son maître et d'une grande considération; car c'était par lui que l'Eternel avait délivré les Syriens. Mais cet homme fort et vaillant était lépreux.
² En er waren benden uit Syrië getrokken, die een klein meisje uit het land Israël als gevangene weggevoerd hadden. Zij was in dienst bij de vrouw van Naäman.	² De krijgslieden van Syrië nu hadden een strooptocht gemaakt en hadden uit het land van Israël ene jonge dochter weggevoerd, die in den dienst der huisvrouw van Naäman was.	² Eens waren Arameesche benden uitgetogen, die uit het land van Israel een jong meisje roofden. Dit was in dienst bij de vrouw van Naaman	² De Arameeers nu waren eens in benden uitgetrokken en hadden een jong meisje uit het land van Israel gevangen meegevoerd; zij was in dienst van Naamans vrouw.	² Or les Syriens étaient sortis par troupes, et ils avaient emmené captive une petite fille du pays d'Israël, qui était au service de la femme de Naaman.
³ Zij zei tegen haar meesteres: Och, was mijn heer maar bij de profeet die in Samaria is; dan zou die zijn melaatsheid bij hem wegnemen.	³ En deze zeide tot hare vrouw: Och, dat mijn heer bij den profeet te Samarië ware, die zou hem van zijne melaatschheid herstellen.	³ en zeide tot haar meesteres: Was mijn heer maar bij den profeet te Samarie; dan zou die hem van zijn melaatsheid afhelpen.	³ En zij zeide tot haar meesteres: Och, was mijn heer maar bij de profeet in Samaria, dan zou deze hem wel van zijn melaatsheid verlossen.	³ Et elle dit à sa maîtresse: Oh! si mon seigneur était auprès du prophète qui est à Samarie, le prophète le guérirait de sa lèpre!
⁴ Toen ging Naäman zijn heer vertellen: Zo en zo heeft het meisje dat uit het land Israël komt, gesproken.	⁴ Toen ging hij binnen tot zijnen heer, en zeide het aan hem en sprak: Zo en zo heeft de jonge dochter uit het land van Israël gesproken.	⁴ Toen kwam hij en deelde het aan zijn heer mede zegende: Zo en zo heeft het meisje uit het land van Israel gesproken.	⁴ Toen kwam hij en deelde het aan zijn heer mee: Zo en zo heeft het meisje uit het land van Israel gesproken.	⁴ Naaman alla dire à son maître: La jeune fille du pays d'Israël a parlé de telle et telle manière.
⁵ Daarop zei de koning van Syrië: Kom, ga op weg. Ik zal een brief aan de koning van Israël sturen. En hij ging heen en nam tien talent zilver, zesduizend sikkel goud en tien stel gewaden met zich mee.	⁵ Toen zeide de koning van Syrië: Zo trek heen; ik zal aan den koning van Israël een brief schrijven. En hij trok heen, en nam met zich tien talenten zilver en zes duizend stukken goud en tien feestklederen.	⁵ Hierop zeide de koning van Aram: Ga dan, en laat ik een brief aan den koning van Israel zenden. Zo ging hij op reis, nam tien talenten zilver, zesduizend sikkelen goud en tien stel klederen mede,	⁵ De koning van Aram zeide: Welaan, ga heen, ik wil een brief aan de koning van Israel zenden. Zo ging hij heen en nam met zich mee tien talenten zilver, zesduizend sikkels goud en tien bovenklederen.	⁵ Et le roi de Syrie dit: Va, rends-toi à Samarie, et j'enverrai une lettre au roi d'Israël. Il partit, prenant avec lui dix talents d'argent, six mille sicles d'or, et dix vêtements de rechange.
⁶ En hij bracht de brief bij de koning van Israël, waarin stond: Nu dan, wanneer deze brief bij u aangekomen is, zie, heb ik mijn dienaar Naäman naar u toe gestuurd, opdat u zijn melaatsheid bij hem wegneemt.	⁶ En hij bracht den brief aan den koning van Israël, die luidde aldus: Als deze brief tot u komt, zie, zo weet, dat ik mijnen knecht Naäman tot u gezonden heb, dat gij hem van zijne melaatschheid doet herstellen.	⁶ en bracht aan den koning van Israel den brief, van dezen inhoud: Als deze brief tot u komt, weet dan dat ik mijn dienaar Naaman tot u zend, opdat gij hem van zijn melaatsheid afhelpt.	⁶ Hij bracht aan de koning van Israel de brief, waarin geschreven stond: Nu dan, zodra deze brief u bereikt, zie, ik zend mijn dienaar Naaman tot u, opdat gij hem verlost van zijn melaatsheid.	⁶ Il porta au roi d'Israël la lettre, où il était dit: Maintenant, quand cette lettre te sera parvenue, tu sauras que je t'envoie Naaman, mon serviteur, afin que tu le guérisses de sa lèpre.
⁷ En het gebeurde, toen de koning van Israël de brief gelezen had, dat hij zijn kleren scheurde en zei: Ben ik dan God, om te doden en om levend te maken, dat deze man iemand naar mij toe stuurt om bij een man zijn melaatsheid weg te nemen? Want, voorwaar, besef toch en zie in dat hij een voorwendsel tegen mij zoekt.	⁷ En toen de koning van Israël dezen brief las, scheurde hij zijne klederen en sprak: Ben ik dan God, dat ik zou kunnen doden en levend maken, dat hij tot mij zendt om den man van zijne melaatschheid te doen herstellen? Merkt en ziet, hoe hij oorzaak [tot twist] tegen mij zoekt.	⁷ Zodra nu de koning van Israel den brief had gelezen, scheurde hij zijn klederen en zeide: Ben ik een god die kan doden en levend maken dat deze tot mij zendt om iemand van zijn melaatsheid af te helpen? Merk toch en ziet dat hij slechts een voorwendsel tegen mij zoekt.	⁷ Zodra de koning van Israel de brief gelezen had, scheurde hij zijn klederen en zeide: Ben ik God, om te kunnen doden en levend maken, dat deze man een boodschap tot mij zendt om een man van zijn melaatsheid te verlossen? Voorzeker, let op, ziet: hij zoekt een voorwendsel tegen mij.	⁷ Après avoir lu la lettre, le roi d'Israël déchira ses vêtements, et dit: Suis-je un dieu, pour faire mourir et pour faire vivre, qu'il s'adresse à moi afin que je guérisse un homme de sa lèpre? Sachez donc et comprenez qu'il cherche une occasion de dispute avec moi.
⁸ Maar het gebeurde, toen Elisa, de man Gods, hoorde dat de koning van Israël zijn kleren gescheurd had, dat hij een boodschap naar de koning stuurde: Waarom hebt u uw kleren gescheurd? Laat hem toch naar mij toe komen. Dan zal hij weten dat er een profeet in Israël is.	⁸ Toen nu Elisa, de man Gods, hoorde, dat de koning van Israël zijne klederen gescheurd had, zond hij tot hem en liet aan hem zeggen: Waarom hebt gij uwe klederen gescheurd? Laat hem tot mij komen, opdat hij bevinde, dat er een profeet in Israël is.	⁸ Maar toen de godsman Eliza hoorde dat de koning van Israel zijn klederen gescheurd had, zond hij den koning de boodschap: Waarom hebt gij uw klederen gescheurd? Laat hem bij mij komen; opdat hij gewaarworde dat er een profeet in Israel is.	⁸ Zodra Elisa, de man Gods, gehoord had, dat de koning van Israel zijn klederen gescheurd had, zond hij tot de koning de boodschap: Waarom hebt gij uw klederen gescheurd? Laat hij toch tot mij komen, opdat hij wete, dat er een profeet in Israel is.	⁸ Lorsqu'Elisée, homme de Dieu, apprit que le roi d'Israël avait déchiré ses vêtements, il envoya dire au roi: Pourquoi as-tu déchiré tes vêtements? Laisse-le venir à moi, et il saura qu'il y a un prophète en Israël.
⁹ Zo kwam Naäman met zijn paarden en met zijn wagen, en hij bleef voor de deur van het huis van Elisa staan.	⁹ Alzo kwam Naäman met paarden en wagens, en hield stil voor het huis van Elisa.	⁹ En Naaman kwam met zijn paarden en zijn wagen hield stil aan den ingang van Eliza's huis,	⁹ En Naaman kwam met zijn paarden en met zijn wagens en hield stil bij de ingang van het huis van Elisa.	⁹ Naaman vint avec ses chevaux et son char, et il s'arrêta à la porte de la maison d'Elisée.
¹⁰ Toen stuurde Elisa een bode naar hem toe om te zeggen: Ga heen en was u zevenmaal in de Jordaan; dan zal uw vlees weer gezond worden en zult u rein zijn.	¹⁰ Toen zond Elisa een bode tot hem, en liet aan hem zeggen: Ga heen en was u zevenmaal in den Jordaan, zo zal uw vlees hersteld en rein worden.	¹⁰ en Eliza zond hem een bode, met den last: Ga heen, baad u zevenmaal in den Jordaan, opdat uw vlees herstelle en gij rein wordt.	¹⁰ Elisa zond een bode tot hem met de opdracht: Ga heen en baad u zevenmaal in de Jordaan, dan zal uw lichaam weer gezond worden en gij zult rein zijn.	¹⁰ Elisée lui fit dire par un messager: Va, et lave-toi sept fois dans le Jourdain; ta chair redeviendra saine, et tu seras pur.
¹¹ Maar Naäman werd erg kwaad en ging weg; hij zei: Zie, ik zei bij mijzelf: Hij zal vast en zeker naar buiten komen, voor mij gaan staan, de Naam van de HEERE, zijn God, aanroepen, zijn hand over de plaats strijken en de melaatsheid wegnemen.	¹¹ Toen werd Naäman toornig en trok weg, en sprak: Ik meende, dat hij tot mij zou uitkomen, en toetreden, en den naam van den Heer, zijnen God, aanroepen, en met zijne handen over de plaats strijken, en de melaatschheid alzo verdrijven.	¹¹ Maar Naaman ging verstoord heen en zeide: Zie ik had gedacht: Hij zal stellig naar buiten komen, bij mij gaan staan, den naam van den Heer, zijn god aanroepen, zijn hand strijken over de plek, en zo het melaatse wegnemen.	¹¹ Toen werd Naaman toornig en ging heen, terwijl hij zeide: Zie, ik dacht bij mijzelf: hij zal zeker naar buiten komen en daar gaan staan en de naam van de Here, zijn God, aanroepen en zijn hand over de plek heen en weer bewegen en zo de melaatsheid wegnemen.	¹¹ Naaman fut irrité, et il s'en alla, en disant: Voici, je me disais: Il sortira vers moi, il se présentera lui-même, il invoquera le nom de l'Eternel, son Dieu, il agitera sa main sur la place et guérira le lépreux.
¹² Zijn niet de Abana en de Farpar, de rivieren van Damascus, beter dan alle wateren van Israël? Zou ik mij daar niet in kunnen wassen en rein worden? Zo keerde hij zich om en vertrok in woede.	¹² Zijn niet de Abana en de Parpar, rivieren van Damaskus, beter dan al de wateren in Israël, om mij daarin te wassen en rein te worden? En hij wendde zich om en trok in toorn weg.	¹² Zijn niet de rivieren van Damaskus, de Abana en de Parpar, beter dan al de wateren van Israel? Kan ik mij dan niet daarin baden en rein worden? En hij keerde om en ging in gramschap heen.	¹² Zijn de Abana en de Parpar, de rivieren van Damascus, niet beter dan alle wateren van Israel? Zou ik mij daarin niet kunnen baden en rein worden? Daarop wendde hij zich om en ging heen in grimmigheid.	¹² Les fleuves de Damas, l'Abana et le Parpar, ne valent-ils pas mieux que toutes les eaux d'Israël? Ne pourrais-je pas m'y laver et devenir pur? Et il s'en retournait et partait avec fureur.
¹³ Toen kwamen zijn dienaren naar voren, spraken tot hem en zeiden: Mijn vader, als die profeet u iets moeilijks opgedragen had, zou u dat niet gedaan hebben? Hoeveel te meer, nu hij tegen u gezegd heeft: Was u en u zult rein zijn!	¹³ Toen kwamen zijne knechten tot hem, en spraken tot hem en zeiden: Lieve vader, indien de profeet u iets groots bevolen had, zoudt gij het niet doen? Hoeveel te meer, nu hij tot u zegt: Was u, zo zult gij rein worden.	¹³ Maar zijn knechten traden toe en spraken tot hem en zeiden: Indien de profeet u iets moeilijks voorgeschreven had, zoudt gij het dan niet doen? Hoeveel te meer, nu hij u gezegd heeft: Baad u, en gij zult rein worden!	¹³ Toen traden echter zijn dienaren nader, spraken hem aan en zeiden: Mijn vader, had de profeet u iets moeilijks opgedragen, zoudt gij dat dan niet doen? Hoeveel te meer, nu hij tot u gezegd heeft: Baad u en gij zult rein worden?	¹³ Mais ses serviteurs s'approchèrent pour lui parler, et ils dirent: Mon père, si le prophète t'eût demandé quelque chose de difficile, ne l'aurais-tu pas fait? Combien plus dois-tu faire ce qu'il t'a dit: Lave-toi, et tu seras pur!
¹⁴ Daarom daalde hij af en dompelde zich zevenmaal onder in de Jordaan, overeenkomstig het woord van de man Gods. Zijn lichaam werd weer gezond, als het vlees van een kleine jongen, en hij werd rein.	¹⁴ Toen klom hij af en dompelde zich zevenmaal in den Jordaan, zoals de man Gods gesproken had; en zijn vlees werd hersteld als het vlees van een jongen knaap, en hij werd rein.	¹⁴ Zo daalde hij af, dompelde zich zevenmaal in den Jordaan, naar het woord van den godsman, en zijn vlees werd weer als het vlees van een jongen knaap, en hij werd rein.	¹⁴ Dus daalde hij af en dompelde zich zevenmaal onder in de Jordaan, naar het woord van de man Gods; en zijn lichaam werd weer gezond als het lichaam van een kleine jongen, en hij was rein.	¹⁴ Il descendit alors et se plongea sept fois dans le Jourdain, selon la parole de l'homme de Dieu; et sa chair redevint comme la chair d'un jeune enfant, et il fut pur.
¹⁵ Toen keerde hij terug naar de man Gods, hij en zijn hele gevolg. Hij kwam en ging voor hem staan en zei: Zie toch, nu weet ik dat er op de hele aarde geen God is dan in Israël. Nu dan, neem toch een geschenk aan van uw dienaar.	¹⁵ En hij keerde weder tot den man Gods met zijn gehele gevolg; en toen hij binnenkwam, trad hij voor hem en sprak: Zie, nu weet ik, dat er geen God is in alle landen behalve in Israël; zo neem nu een zegen aan van uwen knecht.	¹⁵ Toen keerde hij met zijn ganse gevolg naar den godsman terug, kwam binnen, ging voor hem staan en zeide: Zie, ik weet nu dat er geen god is op de ganse aarde behalve onder Israel; nu dan, neem toch een huldeblijk van uw dienaar aan.	¹⁵ Daarop keerde hij terug tot de man Gods, hijzelf met zijn gehele gevolg; en bij hem gekomen, ging hij voor hem staan en zeide: Zie, nu weet ik, dat er op de gehele aarde geen God is behalve in Israel. Neem dan een geschenk aan van uw dienaar.	¹⁵ Naaman retourna vers l'homme de Dieu, avec toute sa suite. Lorsqu'il fut arrivé, il se présenta devant lui, et dit: Voici, je reconnais qu'il n'y a point de Dieu sur toute la terre, si ce n'est en Israël. Et maintenant, accepte, je te prie, un présent de la part de ton serviteur.
¹⁶ Maar hij zei: Zo waar de HEERE leeft, voor Wiens aangezicht ik sta, ik wil het niet aannemen! En hij drong bij hem aan om het aan te nemen, maar hij weigerde het.	¹⁶ Maar hij sprak: Zo waarachtig als de Heer leeft, voor wien ik sta, ik neem het niet. En hij hield bij hem aan, dat hij het nemen zou, maar hij wilde niet.	¹⁶ Maar hij zeide: Zo waar als de Heer leeft, voor wien ik sta, ik neem niets aan. En hoe hij hem ook drong iets aan te nemen, hij weigerde.	¹⁶ Maar hij zeide: Zo waar de Here leeft, in wiens dienst ik sta, ik neem niets aan. En, hoewel hij bij hem aandrong, dat hij iets zou aannemen, bleef hij weigeren.	¹⁶ Elisée répondit: L'Eternel, dont je suis le serviteur, est vivant! je n'accepterai pas. Naaman le pressa d'accepter, mais il refusa.
¹⁷ Naäman zei daarop: Zo niet, laat dan toch aan uw dienaar een last aarde gegeven worden, zoveel als een span muildieren dragen kan, want uw dienaar zal geen brandoffer of slachtoffer meer brengen aan andere goden, dan alleen aan de HEERE.	¹⁷ Toen sprak Naäman: Dat dan aan uwen knecht gegeven worde een last van deze aarde, zoveel als twee muilezels dragen; want uw knecht wil niet meer aan andere goden offeren en brandoffer doen, maar aan den Heer alleen.	¹⁷ Toen zeide Naaman: Zo niet, worde dan toch aan uw dienaar een vracht aarde voor een koppel muilezels gegeven; want uw dienaar zal geen brandoffer of slachtoffer meer brengen aan andere goden dan aan den Heer.	¹⁷ Toen zeide Naaman: Indien dan niet, laat aan uw knecht een last aarde geven zoveel als een span muildieren kan dragen. Want uw knecht zal geen brandoffer of slachtoffer meer brengen aan andere goden dan aan de Here.	¹⁷ Alors Naaman dit: Puisque tu refuses, permets que l'on donne de la terre à ton serviteur, une charge de deux mulets; car ton serviteur ne veut plus offrir à d'autres dieux ni holocauste ni sacrifice, il n'en offrira qu'à l'Eternel.
¹⁸ In deze zaak moge de HEERE uw dienaar vergeven: Wanneer mijn heer het huis van Rimmon zal binnengaan om zich daar neer te buigen, en hij op mijn hand zal leunen, moet ik mij in het huis van Rimmon ook neerbuigen. Als ik mij zo zal neerbuigen in het huis van Rimmon, laat de HEERE uw dienaar in deze zaak dan toch vergeven.	¹⁸ Dat de Heer slechts in deze zaak uwen knecht genadig zij, wanneer ik aanbid in het huis van Rimmon, als mijn heer in het huis van Rimmon gaat om aldaar te aanbidden, en hij op mijne hand leunt.	¹⁸ Deze zaak vergeve de Heer uw dienaar: als mijn heer het huis van Rimmon binnentreedt om aldaar zich neer te werpen, terwijl hij leunt op mijn arm, en ik mij dus in het huis van Rimmon nederwerp, zo moge de Heer uw dienaar in deze zaak vergeving schenken.	¹⁸ Maar moge de Here dit aan uw knecht vergeven: wanneer mijn heer in de tempel van Rimmon komt om zich aldaar neer te buigen, terwijl hij op mijn arm leunt, zodat ik mij in de tempel van Rimmon moet neerbuigen; als ik mij dan neerbuig in de tempel van Rimmon, moge de Here deze zaak aan uw knecht vergeven.	¹⁸ Voici toutefois ce que je prie l'Eternel de pardonner à ton serviteur. Quand mon maître entre dans la maison de Rimmon pour s'y prosterner et qu'il s'appuie sur ma main, je me prosterne aussi dans la maison de Rimmon: veuille l'Eternel pardonner à ton serviteur, lorsque je me prosternerai dans la maison de Rimmon!
¹⁹ Toen zei hij tegen hem: Ga in vrede. Toen Naäman op enige afstand van Elisa gekomen was,	¹⁹ En hij sprak tot hem: Trek heen in vrede. En hij trok van hem weg een eind weegs.	¹⁹ Hij zeide tot hem: Ga in vrede. Toen hij hem verlaten en een eind weegs afgelegd had,	¹⁹ En hij zeide tot hem: Ga in vrede. Toen hij een eindweegs van hem was weggegaan,	¹⁹ Elisée lui dit: Va en paix. Lorsque Naaman eut quitté Elisée et qu'il fut à une certaine distance,
²⁰ zei Gehazi, de knecht van Elisa, de man Gods: Zie, mijn heer heeft Naäman, die Syriër, tegengehouden; hij heeft uit zijn hand niets aangenomen van wat hij meegebracht had. Maar zo waar de HEERE leeft, ik zal hem achterna rennen en wel iets van hem aannemen.	²⁰ En Gehazi, de knecht van Elisa, den man Gods, dacht: Zie, mijn heer heeft dezen Syriër Naäman verschoond, dat hij van hem niet heeft aangenomen hetgeen hij gebracht heeft: zo waarachtig als de Heer leeft, ik wil hem nalopen en wat van hem nemen.	²⁰ zeide Gehazi, de knecht van den godsman Eliza: Zie, mijn heer heeft dezen Arameer Naaman gespaard, door niet van hem aan te nemen wat hij had meegebracht; doch zo waar als de Heer leeft, ik loop hem achterna en neem wat van hem!	²⁰ Dacht Gechazi, de knecht van Elisa, de man Gods: Zie, daar heeft mijn heer deze Arameeer Naaman ontzien door niets van hem aan te nemen van wat hij had meegebracht! Zo waar de Here leeft, ik snel hem achterna en neem iets van hem aan.	²⁰ Guéhazi, serviteur d'Elisée, homme de Dieu, se dit en lui-même: Voici, mon maître a ménagé Naaman, ce Syrien, en n'acceptant pas de sa main ce qu'il avait apporté; l'Eternel est vivant! je vais courir après lui, et j'en obtiendrai quelque chose.
²¹ Dus volgde Gehazi Naäman. En toen Naäman zag dat hij hem achterna rende, liet hij zich van de wagen zakken, ging hem tegemoet en zei: Is alles goed?	²¹ Alzo volgde Gehazi Naäman achterna; en toen Naäman zag, dat hij hem naliep, sprong hij van den wagen, hem te gemoet, en sprak: Is het wél?	²¹ Zo ging Gehazi Naaman achterna. En Naaman zag hoe hij hem volgde, sprong van zijn wagen, hem tegemoet, en zeide: Is alles wel?	²¹ Dus ging Gechazi Naaman achterna. Toen Naaman zag, dat iemand hem achterna snelde, sprong hij van de wagen af hem tegemoet en zeide: Is het wel?	²¹ Et Guéhazi courut après Naaman. Naaman, le voyant courir après lui, descendit de son char pour aller à sa rencontre, et dit: Tout va-t-il bien?
²² En hij zei: Alles is goed. Mijn heer heeft mij gestuurd om te zeggen: Zie, er zijn nu uit het bergland van Efraïm twee jongemannen van de leerling-profeten bij mij gekomen. Geef hun toch een talent zilver en twee stel gewaden.	²² En hij sprak: Ja; maar mijn heer heeft mij gezonden en laat u zeggen: Zie, zo even zijn twee jongelingen van de zonen der profeten tot mij gekomen van het gebergte van Efraïm: geef hun toch een talent zilver en twee feestklederen.	²² Hij zeide: Alles wel. Mijn heer zendt mij met de boodschap: Zie, daareven zijn twee jongelingen uit het gebergte van Efraim tot mij gekomen, profetenzonen; wil hun een talent zilver en twee stel klederen geven.	²² En hij antwoordde: Ja. Mijn heer heeft mij gezonden met deze boodschap: Zie zojuist zijn twee jonge mannen uit de profeten tot mij gekomen van het gebergte Efraim. Geef hun toch een talent zilver en twee bovenklederen.	²² Il répondit: Tout va bien. Mon maître m'envoie te dire: Voici, il vient d'arriver chez moi deux jeunes gens de la montagne d'Ephraïm, d'entre les fils des prophètes; donne pour eux, je te prie, un talent d'argent et deux vêtements de rechange.
²³ Naäman zei daarop: Neem alstublieft twee talent aan. Hij drong bij hem aan en bond twee talent zilver in twee buidels, met twee stel gewaden, en hij gaf ze aan twee van zijn knechten, die ze voor hem uit droegen.	²³ En Naäman zeide: Eilieve, neem twee talenten. En hij hield bij hem aan, en bond twee talenten zilver in twee buidels, en twee feestklederen, en gaf ze aan twee zijner knechten, die droegen ze voor hem uit.	²³ Naaman zeide: Wees zo goed, neem twee talenten. Hij drong hem, pakte twee talenten zilver in twee geldbuidels, en gaf ze, met twee stel klederen, aan een paar knechten, die ze voor hem uit droegen.	²³ En Naaman zeide: Wees zo goed en neem twee talenten. En hij drong bij hem aan. Daarop liet hij twee talenten zilver in twee buidels pakken, benevens twee bovenklederen en gaf die aan twee van zijn knechten, die ze voor hem uit droegen.	²³ Naaman dit: Consens à prendre deux talents. Il le pressa, et il serra deux talents d'argent dans deux sacs, donna deux habits de rechange, et les fit porter devant Guéhazi par deux de ses serviteurs.
²⁴ Toen hij nu bij de heuvel kwam, nam hij alles van hen over en borg het op in een huis. Hij liet de mannen gaan en zij gingen weg.	²⁴ En toen hij bij den heuvel kwam, nam hij ze van hunne handen en legde ze weg in het huis, en liet de mannen gaan.	²⁴ Bij de hoogte gekomen, nam hij het hun af, bezorgde het in huis en zond de mannen weg, die heengingen.	²⁴ Toen hij bij de heuvel gekomen was, nam hij ze van hen over, borg ze op in huis en liet die mannen heengaan. En zij gingen heen.	²⁴ Arrivé à la colline, Guéhazi les prit de leurs mains et les déposa dans la maison, et il renvoya ces gens qui partirent.
²⁵ Daarna keerde hijzelf terug en ging voor zijn heer staan. Elisa zei toen tegen hem: Waar kom je vandaan, Gehazi? Hij zei: Uw dienaar is niet hierheen of daarheen gegaan.	²⁵ En toen zij weg waren, trad hij voor zijnen heer; en Elisa sprak tot hem: Van waar, Gehazi? En hij zeide: Uw knecht is noch herwaarts noch derwaarts gegaan.	²⁵ Zodra hij binnenkwam en bij zijn heer stond, zeide Eliza tot hem: Van waar, Gehazi? Hij zeide: uw knecht is her [waarts] noch derwaarts gegaan.	²⁵ Nadat hij binnengekomen was en voor zijn heer was gaan staan, vroeg Elisa hem: Vanwaar Gechazi? En hij antwoordde: Uw knecht is nergens heen geweest.	²⁵ Puis il alla se présenter à son maître. Elisée lui dit: D'où viens-tu, Guéhazi? Il répondit: Ton serviteur n'est allé ni d'un côté ni d'un autre.
²⁶ Maar hij zei tegen hem: Ging mijn hart niet mee, toen die man zich vanaf zijn wagen omkeerde en je tegemoet ging? Was het tijd om dat zilver aan te nemen en gewaden aan te nemen, om olijfbomen en wijngaarden, schapen en runderen, dienaren en dienaressen te kunnen kopen?	²⁶ Maar hij sprak tot hem: Ging mijn hart niet mede, toen die man omkeerde van zijnen wagen u te gemoet? Was dit de tijd om zilver of klederen te nemen, of olijftuinen, wijnbergen, schapen, runderen, knechten of dienstmaagden?	²⁶ Maar hij zeide tot hem: Was niet mijn hart bij u toen de man zich omkeerde, van zijn wagen af, u tegemoet? Nu hebt gij dan zilver aangenomen en zult daarvoor kopen tuinen, olijf [gaarden] en wijngaarden, kleinvee en runderen, slaven en slavinnen.	²⁶ Maar hij zeide tot hem: Ben ik in de geest niet meegegaan, toen die man zich omkeerde van zijn wagen af u tegemoet? Was het de tijd om dat zilver aan te nemen of om klederen aan te nemen of olijfbomen en wijngaarden, schapen en runderen, slaven en slavinnen?	²⁶ Mais Elisée lui dit: Mon esprit n'était pas absent, lorsque cet homme a quitté son char pour venir à ta rencontre. Est-ce le temps de prendre de l'argent et de prendre des vêtements, puis des oliviers, des vignes, des brebis, des boeufs, des serviteurs et des servantes?
²⁷ Daarom zal de melaatsheid van Naäman zich voor eeuwig aan jou en aan jouw nageslacht hechten. Toen ging hij bij hem weg, melaats, wit als de sneeuw.	²⁷ Daarom zal Naämans melaatschheid u aankleven, en uwen zade, eeuwiglijk. Toen ging hij van hem uit, melaats als sneeuw.	²⁷ Maar de melaatsheid van Naaman zal u en uw kroost aankleven voor eeuwig. En hij ging van hem weg, sneeuwwit van melaatsheid.	²⁷ Daarom zal de melaatsheid van Naaman u en uw nakomelingen aankleven, voor altoos. Toen ging hij van hem weg, melaats als sneeuw.	²⁷ La lèpre de Naaman s'attachera à toi et à ta postérité pour toujours. Et Guéhazi sortit de la présence d'Elisée avec une lèpre comme la neige.